Grotere knop

Trump bleef geheel zichzelf toen hij de wereld verzekerde dat hij een ‘grotere (kern)knop’ heeft dan de Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un. ‘En de mijne werkt’, voegde hij eraan toe. Het is een staaltje van een soort diplomatie dat de bewoner van het Witte Huis inmiddels de hele wereld heeft opgedrongen. Was het verveling of een gebrek aan aandacht. In ieder geval gaf Trump in een recordtempo zowel de Noord-Koreanen, het Iraanse regime en de Palestijnen ervan langs. Het zijn geliefkoosde boksballen, waar hij graag op klopt.

Dat de Amerikaanse president absoluut wil uitpakken met de omvang van zijn kernarsenaal is hilarisch en zit op het niveau van het gepoch van schooljongens op de speelplaats. Het hoort niet thuis in het Oval Office. Maar met deze president is het decorum van het Witte Huis al lang overboord gegooid. Trump kent maar één decorum: zichzelf.

Op internationaal vlak houdt Trump zich niet aan de conventies en de gebruiken van de internationale diplomatie. Zijn directe stijl schoffeert niet alleen zijn tegenstanders maar eveneens zijn bondgenoten. Die eigengereide stijl domineerde in 2017 en houdt ongetwijfeld in 2018 aan. De wereld zal ermee moeten leren leven.

Toch is het allemaal maar een opwarming voor het echte werk in Washington. Voor 19 januari moet er in het Congres een akkoord zijn om het schuldenplafond van de federale overheid op te trekken. Anders vallen Washington en de Amerikaanse overheid stil. Dat wordt een potje stevig onderhandelen tussen de Republikeinen en de Democraten. Een pokerspel waar men meestal op het nippertje uit raakt. Maar een volledige stilstand valt niet uit te sluiten, zeker niet bij deze president.

Overleeft Trump die horde, dan heeft hij nog enkele maanden om zijn politieke agenda af te werken. Tot nu toe kan Trump enkel een enorme belastinghervorming op zijn conto schrijven. Geen enkel ander wetgevend initiatief haalde de eindmeet.

Tot het zomerreces zijn er nog politieke kansen. Vanaf dan schiet de campagne voor de tussentijdse verkiezing op gang, waarbij het Huis van Afgevaardigden en een derde van de Senaat in november worden vervangen. Het zal een harde strijd worden. Het lijkt erop dat de Republikeinse meerderheid in het Congres gebroken kan worden, zowel in het Huis van Afgevaardigden als in de Senaat. Dat hebben meerdere presidenten de voorbije decennia al meegemaakt. Het is een teken dat de Amerikaanse democratie wetmatigheden heeft die zelfs Trump niet weg kan tweeten. Zijn lage populariteit is bovendien een serieuze hinderpaal voor de Republikeinse kandidaten.

Trump moet opschieten als hij nog iets wil realiseren, wat hij destijds beloofde. Geen eenvoudige opdracht, want hij heeft nu al moeite met het bijeenhouden van zijn meerderheid. Dat komt omdat hij constant de partijgenoten op stang jaagt.

De Amerikaanse president zal dit jaar wellicht afsluiten zoals hij begon, met Twitter. Alleen vertelt zijn communicatie niets over wat hij werkelijk heeft verwezenlijkt. In dat opzicht zijn de uitlatingen over een ‘grotere knop’ haast komisch, als het niet zo tragisch was dat ze komen van een man die tot nader order de machtigste ter wereld is. Al is de wereld van Trump blijkbaar niet groter dan 140 tekens.