Bert Kruismans | Drieu Godefridi, de Waalse Leeuw

 ‘De voorbije tien jaar heeft Bart De Wever veel gepraat en weinig gedaan. Op federaal niveau heeft hij absoluut niets bereikt op het vlak van bevoegdheden voor Vlaanderen. Niets, nul, geen enkele paragraaf van bijzondere wetgeving. De Wever zal moeten leren wat nederigheid te tonen, of hij moet misschien op zoek naar een job in de privésector die niet gesubsidieerd wordt door de belastingbetaler.’

U mag driemaal raden wie de auteur is van deze genuanceerde analyse die recentelijk in ’t Pallieterke verscheen. Tom Van Grieken? Donald Trump? Geert Bourgeois? Het juiste antwoord is Drieu Godefridi, de man die deze week door De Wever en Theo Francken unisono werd voorgesteld als het perfecte boegbeeld van hun partij om straks de kiesstrijd aan te gaan in het zuiden des lands.

Zelf hoopten we in deze kolommen vorig jaar nog op een Bram Deweever of Berten Dezwever uit Mons als kopman, maar nadat ze daar in de Waalse politiek al eens een Dieu hebben moesten uitzweten, krijgen ze deze keer dus een Drieu uit Waals-Brabant als new kid on the block op hun bord. 

Volgens kwaadsprekers in de Franstalige pers - en dat zijn ze allemaal als het over de N-VA gaat - is Drieu in wezen the old kid van het Waals block. Godefridi pleitte in het verleden voor een regering met het Vlaams Belang, hij zou die partij gematigder vinden dan het totalitaire Ecolo, en hij zou het socialisme een hedendaagse vorm van het nationaal-socialisme noemen. Wie zijn wij om hem tegen te spreken? En wees gerust. Onze Franstalige collega’s vlooien, as we speak, alle publieke uitlatingen van Godefridi uit, op zoek naar nog meer mogelijke struikelstenen.

Zijn vroegere geestesgenoten van de MR zouden hem alvast betitelen als labiel, niet ernstig, enfin, zeg maar zot Drieuke. Ex-partijvoorzitter Louis Michel noemde hem in tempore non suspecto ‘un farfelu, qui a fait des études’, zeg maar eentje met een hoek af die gestudeerd heeft. Bij de liberalen zijn ze nochtans wel wat gewend. Er is ook al sprake van een Franstalig cordon médiatique rond de man. Dat zou pas jammer zijn. Nodig den Drieu toch uit! Op radio, op televisie, in de krant. Hoe meer, hoe liever. Interview hem, urenlang. Vraag hem waarom hij kandidaat is voor een separatistische partij terwijl hij zelf tegen separatisme is. Publiceer alles wat hij antwoordt.

En Godefridi is nog maar het topje van de Vlaams-nationalistische ijsberg in Wallonië. Ook in de andere provincies wil de N-VA met perfecte kopstukken uitpakken. Nodig ze allemaal uit voor een rondetafelgesprek, ook in de Vlaamse media. Het zal geleden zijn van de verkiezing van Toon Van Overstraeten dat een electorale campagne in Wallonië nog zo leuk was.

Voor de iets jongeren onder ons. In 1985 werd Van Overstraeten door het wonderlijke systeem van de apparentering verkozen tot senator in het arrondissement Nijvel, de huidige provincie Waals-Brabant. Hij was er niet eens kandidaat, maar de Volksunie haalde toch een van de drie zetels met amper 0,27 procent van de stemmen. Toen kon dat nog. En omdat er ook nog zoiets als een dubbelmandaat bestond, zat Van Overstraeten meteen ook in het parlement van het Waals Gewest en van de Franse Gemeenschap. In dat Waals Gewest was het zelfs zijn zetel die besliste of de rooms-rode regionale regering een meerderheid had of niet. Van Overstraeten, die als Oostfrontstrijder nog tegen de Rus had gevochten, was van geen Waaltje vervaard, trok naar dat parlement en werd er door de militaire politie buitengeklopt. 

Godefridi mikt bescheiden op drie, en waarom niet op vijf zetels. We kunnen niet wachten tot het 9 juni is. De spanning is nu al niet te harden.