Bert Kruismans | Wilt u België overleven, blijf binnen!

U had het waarschijnlijk nooit kunnen bevroeden, maar weet dat uw dienaar er weleens wordt bijgehaald om dit land uit te leggen aan buitenlanders. Noem het een knelpuntberoep. Enkele jaren geleden was het doelpubliek de Noorse delegatie bij de NAVO. Kwestie van de 2 procent van het bruto binnenlands product, die ook Noorwegen aan zijn defensie moet uitgeven, nuttig te besteden.

In een tochtig prefabkot in Brussel, genaamd het oude NAVO-hoofdkwartier, mocht ik in drie kwartier ons koninkrijk en zijn inwoners schetsen. Tijdens de vragenronde was er een blozende Viking die opmerkte: ‘Waarom zijn de Belgen vriendelijke mensen, maar veranderen ze in een bende psychopaten als ze in hun auto stappen?’ De spreker dacht even diep na en ging vervolgens samen met de Viking een alcoholvrije verfrissing consumeren.

Hoe weet je dat je in België bent? Bevind je je op de snelweg omringd door zware Duitse wagens die snel rijden maar zich wel aan de regels houden, dan zit je in Duitsland. Als je op de snelweg omringd bent door chauffeurs in zware Duitse wagens die veel te snel rijden, op het middenvak kleven en tegen 140 kilometer per uur hun memoires sms’en, welkom in België.

Er zijn verkeersregels. We hebben er zelfs twee soorten van, de officiële en de echte. Naar verluidt bestaat zoiets als voorrang van rechts in dit land. In werkelijkheid wordt de voorrang vooral bepaald door het aantal pk’s en de hoogte van je motorkap.

Ook de zogenaamde zwakke weggebruikers hanteren vaak een aparte logica. Voor een achterwiel in carbon, dat je fiets 20 gram lichter maakt, wordt vlot een half maandloon neergeteld, maar dat fietsbelletje van 10 gram kan er echt niet meer bij. Voetgangers moeten maar weten dat de kreet ‘hela’ of ‘jaja’ eigenlijk betekent: ‘Kunt u even opzijgaan!? Ik moet hier dringend met mijn dure carbon fiets passeren. Want straks moet mijn fietsgemiddelde wel op Strava!’

Na het zoveelste drama op de weg haalden de Belgische politici deze week het rijbewijs met punten van stal, om het een dag later weer op te bergen. Het principe werd door Jean-Luc Dehaene ingevoerd in 1990. Er moest alleen nog een koninklijk besluit komen om het ook nog toe te passen. Dat KB is er nog altijd niet. De experts van het verkeersinstituut Vias zwaaiden vorig jaar nog maar eens met een studie die het nut van dat rijbewijs met punten bewijst. Het mocht allemaal niet baten.

Want bij de MR en de PS klinkt nog altijd ‘no pasaran’. Naar verluidt zijn die twee partijen vooral bang dat ze kiezers gaan verliezen. Maar die verliezen ze nu al, in het verkeer. Wallonië vormt in West-Europa een donkerrode vlek op de kaart van de verkeersveiligheid. In de eerste negen maanden van 2023 telden Vlaanderen en Wallonië allebei 134 verkeersdoden, terwijl het aantal Walen maar 54 procent bedraagt van het aantal Vlamingen.

Op de website van Iweps, het Waalse bureau voor de statistiek, geven ze die onflatteuze cijfers schoorvoetend toe. Maar we mogen niet vergeten, zo staat er te lezen: in Wallonië is veel transitverkeer. Jaja, en hoe zit dat in Vlaanderen dan? Nog volgens Iweps zijn er ook de lagere bevolkingsdichtheid en de aard van het wegennet, waardoor de snelheid hoger ligt. Met andere woorden, omdat er minder verkeer is, wordt er nu eenmaal sneller gereden. Jaja.

België stond in het verleden bekend als het slagveld van Europa. Door al onze strapatsen in het verkeer doen we die reputatie nog altijd alle eer aan. Vooral onze Nederlandse vrienden kunnen we maar één raad geven. Wilt u België overleven, blijf binnen! In 2022 was het aantal verkeersdoden per miljoen inwoners in ons land 50 procent hoger dan in Nederland.