Laatbloeier | Vlamingen zijn Aziaten

Geen idee hoe het met u zit, maar ik heb altijd gehoord en gelezen dat zakendoen met Aziaten niet simpel is. Vooral omdat ze, dat las ik dan in interviews met zakenmannen die het hadden ondervonden, nooit duidelijk nee zeggen. De Vlaamse ondernemers hadden allemaal dezelfde frustrerende ervaring met potentiële klanten in Azië: als ze hen een voorstel deden, konden ze nooit op het Aziatische gezicht aflezen of de klant instemde of niet. Nooit volgde een duidelijk nee, in het beste geval wel een minzaam ja.

Welnu, beste lezer, tijdens het zetten van mijn eerste stappen in de Vlaamse ondernemerswereld heb ik, zoals dat vaak gaat met wetenschappelijke ontdekkingen, stoemelings en zonder dat ik ernaar op zoek was, een onthutsende antropologische ontdekking gedaan. Een schokkende, Nobelprijswaardige wetenschappelijke ontdekking zelfs. Hier komt ie: Vlamingen zijn Aziaten.

Waarom niemand daar ooit eerder is achtergekomen, zal altijd een raadsel blijven. Maar goed, ik heb het nu wetenschappelijk vastgesteld en licht het graag toe.

Toen ik de afgelopen weken aan Vlaamse potentiële klanten voorstellen deed, is het me geen enkele keer overkomen dat de klant duidelijk liet verstaan dat die mijn voorstel maar niets vond. Wel integendeel. Keer op keer waren de reacties positief, gaande van enthousiast tot laaiend enthousiast. Telkens volgden lovende woorden, stralende gezichten, een stevige handdruk voor het buitengaan en de belofte ‘snel terug te koppelen’.

Dat snel in de Vlaamse ondernemerswereld een relatief begrip was, was me al duidelijk. Maar stilaan heb ik ontdekt dat 'terugkoppelen' ook betekent dat helemaal niets meer volgt en dat de potentiële klant bedoelt dat hij totaal niet geïnteresseerd is. Dat laatste wordt nooit uitgesproken, het is tussen de regels te lezen als er dan toch eindelijk antwoord komt, na een gênante mail van mezelf, met de vraag of nog nagedacht is over mijn voorstel.

Maar als de Vlaamse klant oprecht geïnteresseerd is, en dat is me gelukkig ook al overkomen, is het liefde op het eerste gezicht. Dan wordt bijna onmiddellijk een overeenkomst opgesteld, al dan niet met de nodige handtekeningen, maar altijd met concrete plannen en afspraken. Ja is duidelijk, nee bestaat niet.

Om mijn empirisch onderzoek nog beter te staven en niet tot overhaaste conclusies te komen heb ik het uitgebreid naar Nederland. Groot was mijn verbazing toen ik daar telkens, soms midden in mijn vurige betoog, werd onderbroken door terechte vragen en opmerkingen. Mijn pitch werd een dialoog. De Nederlandse klant dacht luidop mee en legde soms een vinger op de wonde: ‘Dit gaat bij ons zo niet werken, wel als je het zo aanpakt, laat hier je prijs zakken of niemand gaat het nemen.’ En er volgde een heldere ja of nee.

Dat Nederlanders duidelijker zeggen waar het op staat, is natuurlijk een huizenhoog cliché. Dat ze daardoor niet altijd de gezelligste buren zijn, hoort u mij niet ontkennen. Maar als ik kon kiezen, deed ik vanaf nu alleen nog zaken met Hollanders.

Het grote voordeel van de Aziatische Vlaming is dan weer dat wij in de toekomst als geen ander zaken kunnen doen met de Chinezen. In tegenstelling tot onze buurlanden gaan wij alleen maar beter worden van de Chinese expansiedrang. Wij gaan elkaar verstaan, Chinese zakenmannen gaan zichzelf in ons herkennen, onderhandelingen gaan bij ons steevast een gezellige boel worden, waar er naar hartenlust zal worden teruggekoppeld en niemand ooit het onvertogen nee-woord in de mond zal nemen.

Intussen kijk ik uit naar een nominatie voor de Nobelprijs, onderneem ik vrolijk verder en koppel ik snel terug.