Een Brusselse intifada?

Met een kleine scooter en een vuurwapen bracht Abdesalem Lassoued zeven jaar na de islamitische aanslagen de angst voor blinde terreur opnieuw naar Brussel.

Hij vermoordde Zweedse voetbalsupporters omdat in hun land korans verbrand zijn. Daar woedt een hevig debat over het statuut van zogenaamde heilige boeken. Weer gaan, zoals in de 19de eeuw, stemmen op voor een verbod op godslastering. In ons land ijverde senator Bert Anciaux (Vooruit) daar ooit voor.

Hij leek zo akkoord te gaan met paus Franciscus, die begrip heeft voor wraak als God beledigd wordt. Twaalf dagen na de aanslag op de redactie van Charlie Hebdo zei de paus: ‘Als een vriend slechte dingen over mijn moeder zegt, kan hij een vuistslag verwachten. Dat is normaal. Men kan het geloof van anderen niet provoceren.’

Misschien was de moslim Lassoued wel geïnspireerd door de woorden van de Heilige Vader. Gehuld in een fluovestje, alsof hij zeker wou opvallen, executeerde hij de goddelozen en ‘Allah Akbar’ schreeuwend reed hij weg. Nadien riep hij zichzelf op Facebook fier uit tot soldaat van Islamitische Staat.

Dat was hij waarschijnlijk alleen in zijn verwarde hoofd. Hij was een lone wolf, maar dat maakte hem niet minder gevaarlijk. Meestal zijn eenzame wolven bijzonder labiele mensen, zoals de media niet nalaten te onderstrepen bij elke aanslag om toch geen godsdienst te beledigen.

Nu werd in eerste instantie gezegd dat de moorddadige actie van Lassoued niets te maken had met het bloedige conflict in Israël en Gaza en hij alleen de Zweedse koranverbrandingen wou wreken.

Ik ben daar nog niet zo zeker van.

Samidoum

Natuurlijk weet niemand of hij zondag op het Betlehemplein in de Brusselse gemeente Sint-Gillis geluisterd heeft naar Mohammed Khatib. De Europese leider van Samidoum, een zeer radicale pro-Palestijnse beweging, kwam de inval van Hamas in Israël 'vieren’.

Aan een reporter van Bruzz vertelde Khatib dat de afslachting van Israëlische burgers ‘gerechtvaardigd verzet’ is, dat ‘met alle middelen gevoerd moet kunnen worden’. Dat is de geijkte formule die fanatieke radicalen gebruiken. Hun doel is de vernietiging van Israël en heiligt de bloedigste middelen, zoals het vermoorden van baby's en ouderlingen. Want elke Israëli is een zionistische krijger.

Nuance is niet bepaald het sterkste punt van Khatib. België noemt hij ‘een fascistische staat’, omdat het Israël steunt. Het is niet ondenkbaar dat dat soort woordgebruik Lassoued overtuigde hier zijn hoogst eigen jihad te voeren.

Ook in sommige linkse kringen was vorige week zo'n toxisch discours te horen. In Frankrijk kreeg de linkse leider Jean-Luc Mélenchon geen veroordeling van Hamas over zijn lippen. Zijn partij La France insoumise heeft in Franstalig België veel invloed. Mélenchon kwam niet verder dan een eenzijdige veroordeling van Israël.

Waarom kon hij zijn terechte bedenkingen over de politiek van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu niet koppelen aan kritiek op de leiding van Hamas, die altijd de Holocaust heeft ontkend en in Qatar meer dan twintig kamers en suites huurde in een luxehotel om de inval in Israël te volgen?

Kwalijke impulsen

Mensen als Khatib en Mélenchon moeten toch ook weten dat Hamas zichzelf verrijkt met een belasting van 20 procent op alle goederen die langs een netwerk van tunnels het land worden binnengesmokkeld? Met het geld dat die 32 tunnels hebben gekost, hadden 216 scholen, 2.752 huizen of 684 ziekenhuizen gebouwd kunnen worden, rekende The Wall Street Journal uit. Wie dat in Gaza durft aan te klagen, wordt het zwijgen opgelegd.

Wankele geesten van eenzame wolven werken niet rationeel. Het is goed mogelijk dat Lassoued de voorbije dagen te veel kwalijke impulsen kreeg die hem uiteindelijk tot actie deden overgaan. Het is tekenend dat hij dinsdagochtend rustig in een café zat te wachten op zijn martelaarsdood. Laat ons hopen dat dit niet het begin is van een Brusselse intifada.