Rutten was de juiste keuze. Waarom dan die negatieve framing?

Een pertinente vraag aan de media: waarom worden politieke gebeurtenissen altijd in het meest negatieve licht geduid? De framing van de persoonswissel tussen Bart Somers en Gwendolyn Rutten in de Vlaamse regering - een juiste keuze en grotendeels in het voordeel van de kiezer - is daar een mooi voorbeeld van.

Met velen in en buiten Open VLD was ik verontwaardigd over de keuze voor Paul Van Tigchelt als minister van Justitie na de aanslag in Brussel. Dat was een partijpolitieke tactische blunder, zeker tegenover een loyale, hardwerkende politica als Gwendolyn Rutten. Niet alleen was Van Tigchelt geen verkozen politicus, als cabinetard speelde hij al lang een rol in de gecontesteerde dossiers en de personeelsproblemen bij het Brussels parket.

Door onze communautaire twisten, waarvoor we als hypergepolariseerde maatschappij allemaal een zware verantwoordelijkheid dragen, zijn twee mensen overleden. Op die manier droegen Van Tigchelt, zijn voorgangers, maar ook wij misschien zelfs meer verantwoordelijkheid dan minister Vincent Van Quickenborne. Van Tigchelt werd bovendien vicepremier, een rol waarvoor hij geen enkele politieke ervaring kon meebrengen.

Eerherstel

Dat Rutten Somers vervangt in de Vlaamse regering is een goede zaak. Ze is een perfecte keuze nu de hervormingen en dossiers waarachter Somers zijn volle gewicht had gezet mooi zijn geland. Het enige wat deze legislatuur nog op tafel ligt, is het moeilijke stikstofdossier. Daarin heeft Rutten veel meer expertise en interesse. 

Voor veel partijkopstukken en -leden mocht Rutten niet verdwijnen uit de nationale politiek. Om het grote interne protest en haar miskenning bij voorgaande wissels recht te zetten moest ze voor de verkiezingen worden teruggehaald en in ere worden hersteld. 

Het doorgeven van de estafettestok is juist getimed. Vooral nu Mechelen meer en meer in de criminele invloedssfeer van de Antwerpse en Nederlandse drugsmaffia wordt meegezogen en de stadscoalitie van Groen en Open VLD in Mechelen aan populariteit verliest, maakt Somers de juiste keuze zich met zijn stad bezig te houden. Als hij het werk dat zijn coalitie heeft gerealiseerd wil bewaren en voortzetten, als hij Mechelen wil sparen van een keuze voor extremistische partijen als protest- en angstreactie, dan is dit een cruciaal moment om daaraan te bouwen. 

Hoewel deze personeelswissel dus eerder positief is, is de mediacommunicatie van Open VLD niet goed aangepakt. Maar ook de pers en andere media moeten in eigen hart kijken. Ze dragen een gigantische verantwoordelijkheid in de perceptie van de politiek als zakkenvullers, knoeiers en postjespakkers. Welke politiek wil je? Een verguisde met alleen ongeïnteresseerde foertstemmers en een gepolariseerde bevolking?

Veel hardwerkende, intelligente en goedbedoelende politici komen nooit aan bod. Het gebrek aan aandacht voor hun werk en de lange weg voor daaraan een beloning wordt gekoppeld, maken het partijen ook moeilijker om topmensen aan te trekken.

Bovendien worden alle bewegingen van toppolitici altijd in een postjesmentaliteit geframed, terwijl je zonder die postjes niet kan wegen op het beleid. Dat cruciale en delicate evenwicht tussen macht en democratie wordt nooit belicht.

Dat is de oorzaak van de krabbenmanden die politieke partijen zijn geworden. If you feed them shit, they think shit.