In woelig water

En hoe denkt Euronav uit die levensbedreigende crisis te geraken? Het komt erop aan het langer uit te houden dan de concurrentie, klinkt het. Immers: 'De wereld kan niet zonder het vervoer van ruwe olie.' Zware kost, dat interview.

Wat is er aan de hand? De sector van het maritiem olietransport kampt met een enorme overcapaciteit aan tankschepen. Tegelijk vertraagt de economie en dus de wereldwijde vraag naar vervoer van ruwe olie. En wat zegt de basiswet van de economie dan? Het aanbod is veel groter dan de vraag, dus zakken de prijzen.

De vrachttarieven zijn regelrecht gekelderd. Voor de inzet van zijn supertankers (de zogenaamde VLCC's) ontving Euronav in het derde kwartaal gemiddeld 11.500 dollar per dag. Dat is veel te weinig: Euronav moet naar schatting meer dan 30.000 dollar krijgen om uit de kosten te geraken. Ook de prijzen van de tankers zelf zijn fors gezakt. Geen wonder dat Euronav lijkt af te stevenen op een jaarverlies van 100 miljoen.

Wat moet nu gebeuren? Om te beginnen moeten tientallen schepen liefst zo snel mogelijk naar de sloophamer. Dat de prijs van oude tankers de sloopwaarde nadert, kan helpen. Sommige spelers zullen liever voor oud ijzer opteren dan het schip nog langer met verlies uit te baten.

Maar wie geeft het voorbeeld in de sector? Iedereen wil natuurlijk dat een ander zijn schepen laat slopen. Euronav heeft hier wel een troef omdat het beschikt over een relatief jonge vloot.

Voorts dreigt voor nogal wat concurrenten het faillissement. Ook dat is gunstig voor Euronav. Hoe meer faillissementen, hoe meer schepen aan de ketting worden gezet. Maar het blijft slikken, die vaststelling dat Euronav moet hopen op faillissementen van concurrenten.

Nog een geluk dat de rederij van de vermogende familie Saverys een van de sterkste en meest ervaren spelers is in deze gruwelijke 'survival of the fittest'-sector. Euronav torst circa 1,2 miljard dollar aan schulden, maar daar staat een eigen vermogen van circa 1 miljard tegenover. Belangrijke ratio's die bij bankiers een belletje gaan doen rinkelen wijzen nog niet op acuut gevaar: het eigen vermogen bedraagt circa 40 procent van het balanstotaal. En de schulden zijn nog net aanvaardbaar als je ze vergelijkt met de waarde van de eigen schepen. Maar veel overschot is er niet.

Voorts oogt het aandeel goedkoop. De nettoactiefwaarde van Euronav ligt tussen 8 en 9 euro per aandeel. Dat is bijna 3 keer meer dan de beurswaarde. Indien een wereldrecessie vermeden wordt en tegelijk het overtollige aantal schepen en concurrenten slinkt, kan het aandeel Euronav fors hoger schieten.

Het venijn zit hem in die term 'indien'. Euronav moet hopen op gebeurtenissen die buiten zijn invloedssfeer liggen. En dat is geen leuke realiteit voor beleggers. Behalve voor degenen die zich als een vis in uiterst woelig water voelen.

In Waldorf bespreekt Pierre Huylenbroeck dagelijks een stukje economische actualiteit.