Diependaele zoekt historische frietkoten

 De frietkotcultuur, zowel het ambacht van het frieten bakken als de hele frietbeleving die erbij hoort, is erkend als immaterieel erfgoed. Er is geen gemeente in Vlaanderen waar geen frituur te vinden is. Frietkoten bepalen mee het straatbeeld van onze dorpen en steden.

Daarom wil minister Diependaele de meest authentieke frituren beschermen: ‘Ik vind het logisch dat we naast kerken en kastelen ook enkele van de meest typische frituren beschermen.’

 Volgens de frituristenfederatie Navefri zouden er van de ruim 4.500 frituren in ons land een kleine duizend losstaande frietkoten zijn. Elke gemeente kent wel een frietkot dat moest wijken voor de heraanleg van een plein of om een andere reden is verdwenen.

Het agentschap Onroerend Erfgoed zal onderzoeken welke historische frituren in aanmerking komen voor een bescherming als monument. Daarvoor roept Diependaele de hulp in van de lokale besturen: ‘Ik wil de Vlaamse lokale besturen actief betrekken om de meest historische frietkoten in kaart te brengen. Het is uiteraard niet de bedoeling om alles te beschermen. We kiezen enkel voor de echte pareltjes’.

Zowel de losstaande frietbarak als de inpandige frituur komen in aanmerking. Een historische frituur moet wel minstens sinds 1985 uitgebaat zijn. Lokale besturen kunnen tot 18 juni hun voorstellen voor bescherming bezorgen aan het agentschap Onroerend Erfgoed. Dat legt eind oktober een lijst van historische frietkoten voor waarvoor een beschermingsprocedure opgestart kan worden.