Verbale uitschuiver verbergt ook waardevolle boodschap

Donderdag beslist het kernkabinet of Didier Bellens aan de deur kan worden gezet als grote baas van Belgacom. De vraag of Bellens juridisch over de schreef is gegaan door premier Elio Di Rupo (PS) als een jengelend kind weg te zetten, is ongetwijfeld interessante materie voor advocaten.

Maar het is niet de essentie van waar het politieke debat over zou moeten gaan. Alle betrokken partijen moeten zich eens afvragen hoe het tot deze zoveelste uitschuiver is kunnen komen. Want het ‘geval Bellens’ kan je niet als een alleenstaand incident beschouwen. De affaire is exemplarisch voor de ondoordachte en impulsieve manier waarop dit land met overheidsbedrijven en hun managers omspringt.

Naar andere voorbeelden is het niet ver zoeken. Frank Van Massenhove, de alom geprezen overheidsmanager die de federale overheidsdienst Sociale Zekerheid de afgelopen jaren ingrijpend heeft gevormd, getuigt vandaag in De Tijd over de hallucinante manier waarop hij op een blauwe zaterdag tot topman van de NMBS werd gebombardeerd. Zonder dat er ook maar één gesprek met de regering aan vooraf was gegaan, kreeg hij te horen dat de job te nemen en niet te laten was, en werd de benoeming enkele uren later al op de radio rondgebazuind. Ook de afscheidnemende spoorbaas, Marc Descheemaecker, steekt in een gesprek met De Tijd niet weg dat hij niet te spreken is over de aanhoudende politieke bemoeienissen met de NMBS.

Uiteindelijk is dát de inhoudelijke boodschap die Didier Bellens, zij het dan in zijn onvolprezen arrogante stijl, heeft willen overbrengen. Wat hij aanklaagt, is dat het beleid het bijna onmogelijk maakt om een bedrijf als Belgacom nog op een zakelijke manier te besturen. Bellens zit opgescheept met een referentieaandeelhouder die elk jaar een vet dividend opeist, maar die tegelijk de telecommarkt opengooit én daarbij verhindert dat Belgacom zijn concurrentiepositie verbetert door, bijvoorbeeld, op personeel of sociale diensten te besparen. Je kan er niet omheen dat de verguisde topman in die moeilijke omstandigheden een meer dan behoorlijk financieel parcours heeft gereden. Niet dankzij, maar ondanks zijn aandeelhouder.

Wat de regering de komende dagen ook beslist, we kunnen maar hopen dat ze ook de moed heeft om duidelijk de krijtlijnen af te bakenen waarbinnen de CEO van Belgacom zijn of haar job kan uitoefenen. En dat ze die krijtlijnen vervolgens ook zélf respecteert.