Daens en Woeste

‘De dinosaurussen zijn de werkgevers. Ze willen terug naar de tijd van priester Daens en premier Charles Woeste’, betoogt vakbondsleider Marc Leemans in deze krant. De ACV-voorzitter hangt het beeld van kapitalistische bazen op en van een regeringscoalitie die naar een samenleving streeft waarin er ‘enkele rijken zijn en de rest van de bevolking verpaupert’.

Het is als vakbondsleider zijn missie om de belangen van de werkenden te behartigen en welvaart voor iedereen na te streven. Terecht geeft hij kritiek op een aantal taksen die deze federale en Vlaamse regering invoerden en die met een betere mechaniek de zwaksten wat meer hadden kunnen en moeten sparen. Zo zijn er socialere alternatieven denkbaar voor de 100 euro taks voor elke particuliere stroomverbruiker om de groenestroomput - een grof verzuim van de voorbije regeringen - weg te werken.

Maar au fond mist Leemans de kans om, misschien tegen het ‘gevoel’ van zijn achterban in, enkele broodnodige veranderingen te verdedigen. De taxshift? In plaats van alleen kritiek te leveren op een aantal taksen die er wel bij komen, zou een vakbondsleider met echt leiderschap de substantiële verlaging van de kostprijs van onze arbeid moeten toejuichen. Verlagen we die niet, dan is dat op termijn net voor zijn achterban bijzonder nefast. Hetzelfde met langer werken. Lee-

mans weet drommels goed dat het onhoudbaar is dat we met zijn allen steeds langer studeren en leven, maar van dat langer leven een almaar kleiner deel werken.

De bestaansreden van deze regering was net ons staatsbudget op orde te brengen tegen 2019 en tegelijkertijd toch die verstikkende belastingdruk van meer dan 50 procent te doen dalen. De grootste partij van het land zette als Vlaams-nationalistische partij daarvoor zelfs haar communautaire programma in de ijskast.

Van die realisatie - een begroting die een stuk gezonder wordt en een belastingdruk die minder verstikt - zijn we voorlopig nog een heel eind af. De tegenvallende cijfers over de economische groei die gisteren bekend werden gemaakt, tonen dat het geen walk in the park wordt. Zonder bijkomende jobs en aantrekkende groei is dit centrumrechtse sociaal-economische project ten dode opgeschreven. Maar werkgevers én werknemers hebben er alles bij te winnen om die broodnodige hervormingen net volop te ondersteunen, soms tegen hun achterban in. Met goedkope karikaturen over Daens en Woeste komen we geen meter verder, ook, en vooral, de werknemers zelf niet.