Kunnen we niets organiseren tussen enkele Boeings op het tarmac?

Menig woordvoerder, personal assistant, manager en CEO wordt lichtjes nerveus als mijn telefoonnummer op hun gsm verschijnt. Ten dele omdat ik al eens op onorthodoxe tijdstippen durf te bellen, maar wellicht nog een tikkeltje meer omdat ik onorthodoxe vragen stel. Volgens sommige sparringpartners zijn mijn verzoeken doorgaans onrealistisch, onredelijk of onhaalbaar. Ik zou ze eerder creatief of ongewoon noemen.

Cher ambassadeur, j’ai entendu que votre président est en Belgique la semaine prochaine, pouvons-nous réserver un créneau dans son agenda? Dag Marc, kunnen we onze rondetafel niet laten plaatsvinden aan boord van een containerschip? Beste Ann, ik zie dat jullie een sponsor zijn van Roland Garros, is het mogelijk om...? Olivia, kunnen we de carrièredag niet laten doorgaan in het Egmontpaleis? Kunnen we jullie boorplatformen in Noorwegen bezoeken? Could you put us in contact with NASA at Cape Canaveral? Kunnen we die opnames organiseren tussen enkele Boeings op het tarmac? Kunnen jullie me in contact brengen met jullie collega’s in Seoel en Tokio? Would his excellency help us secure a visit to the HQ of Aramco?

Kunnen jullie me in contact brengen met jullie global CEO in New Jersey? Kunnen wij een groep sturen naar de White Turf-paardenrace in Sankt Moritz of de zeilregatta op Antigua? Kan je eens peilen bij je minister of hij volgend weekend kan deelnemen aan een zaalvoetbaltoernooi in Molenbeek? Ik weet dat je voorzitter niet zo tuk op mij is, maar zou je hem toch willen vragen of hij een rondleiding kan organiseren op het stadhuis? Zouden we Kevin De Bruyne niet kunnen overtuigen om...? Heb jij de contactgegevens van Frank De Winne? Kunnen we niet een dag meelopen met de paracommando's in Marche-les-Dames?

Argentijnse tango

Omdat ik een grondige hekel heb aan repetitiviteit en voorspelbaarheid, zit ik continu te broeden op nieuwe concepten, projecten en avonturen. Hoe verder buiten mijn comfortzone, hoe beter. Onredelijk, onrealistisch en onhaalbaar zijn vaak de ondergrens van mijn ambities.

Om die waar te maken doe ik graag een beroep op de knapste koppen en de sterkste schouders van dit land. Daarvoor is vaak enige behendigheid nodig. Organisaties en hun leidinggevenden verleiden om hun nek uit te steken heeft vaak iets weg van de Argentijnse tango.

Die partnerdans onderscheidt zich door een hoge mate van improvisatie. Die staat in schril contrast met de grote voorspelbaarheid van klassieke dansen, die een strikt afgebakend traject kennen en een duidelijke rolverdeling tussen leider en volger. De Argentijnse tango wil verleiden, inspireren en overtreffen. Hij begint met enkele behoedzame passen van de man in de richting van zijn danspartner, waarbij de intensiteit van de dans en de dramatische muziek crescendo gaat om een spektakel te leveren voor het publiek.

Mijn chronisch gebrek aan realiteitszin heeft me de door de jaren heen avonturen en opportuniteiten opgeleverd in alle uithoeken van de wereld. De meest ambitieuze verhalen beginnen met enkele voorzichtige stappen in de richting van een schuchtere danspartner. Als die eenmaal over de streep is getrokken, kan het spektakel beginnen.

In België spelen we vaak op safe. In ondernemers- en beleidskringen heeft iedereen het steevast over het belang van innovatie, groei, ambitie en excelleren. Maar in de praktijk zijn we zeer behoudsgezind. We klagen met zijn allen de status quo aan, maar staan meteen op de rem als iemand buiten de lijntjes wil kleuren. De meeste bedrijven, organisaties en individuen in dit land hebben alle troeven om te excelleren. Maar ze missen de nodige verbeeldingskracht. Misschien moeten we net iets minder realiteitszin aan de dag leggen en wat vaker onredelijke vragen en onhaalbare doelen stellen.