Kamala Harris heeft ander wereldbeeld dan Joe Biden

Voorzitter van de Eurasia Groep en GZero Media. Auteur van ‘Us vs. Them: The Failure of Globalism’.

Hoe zal het buitenlandbeleid van Kamala Harris eruitzien mocht ze de Amerikaanse presidentsverkiezingen van november winnen? Hoewel ze vaak op één lijn zit met Joe Biden, heeft ze duidelijk een ander wereldbeeld.

Op het vlak van buitenlands beleid betrad Joe Biden het terrein als de meest ervaren president van onze generatie. Met een carrière als procureur-generaal en een eerste termijn als senator oogt het cv van Kamala Harris kariger. Toch hebben vier jaar als vicepresidente haar een spoedcursus internationale betrekkingen gegeven die maar weinig Democraten of Republikeinen kunnen evenaren. Ze ontving elke ochtend de 'daily briefing' van de president, woonde de meeste vergaderingen van Biden met bezoekende staatshoofden bij en was aanwezig in de Situation Room toen cruciale beslissingen voor de nationale veiligheid werden genomen. Ze heeft meer dan 20 landen bezocht, meer dan 150 buitenlandse leiders ontmoet en belangrijke delegaties geleid.

  • De auteur
    Ian Bremmer is de voorzitter en de oprichter van Eurasia Group en GZERO Media, en de auteur van ‘The Power of Crisis’.
  • De kwestie
    Als ze president van de VS wordt, zal Kamala Harris mee de wereld vormgeven.
  • De conclusie
    Ze heeft een ander wereldbeeld dan Joe Biden. Terwijl die de wereld door een morele lens bekijkt en gelooft in ‘grote mannen’, bekijkt Harris de zaken vanuit haar juridische achtergrond.
Advertentie
Advertentie

Tijdens de pandemie, de terugtrekking uit Afghanistan in de zomer van 2021, de Russische invasie van Oekraïne in februari 2022, de verhevigde concurrentie met China, de oorlog in het Midden-Oosten en talloze kleinere crisissen hebben de bondgenoten haar leren kennen als standvastig, bekwaam en gerespecteerd. Misschien niet in dezelfde mate als Biden, die ze al tientallen jaren kennen en op wie ze vaak dol zijn, maar zeker meer dan voormalig president Donald Trump.

Hoe verhoudt haar wereldbeeld zich tot dat van Biden?

Biden (81) werd volwassen tijdens het hoogtepunt van de Koude Oorlog. Zijn wereldbeeld weerspiegelt dat. Hij gelooft sterk in Amerikaans exceptionalisme en ziet internationale betrekkingen in zwart-wittermen, als een strijd tussen democratieën en autocratieën, waarbij de VS altijd aan de goede kant staan. Biden gelooft ook in ‘grote mannen’: staatslieden zoals hijzelf die door persoonlijke relaties en pure wilskracht de loop van de geschiedenis kunnen veranderen.

De 59-jarige Harris groeide op na de Koude Oorlog, toen de grootste uitdaging voor de Amerikaanse hegemonie was dat het land er in binnen- en buitenland niet in slaagde de eigen idealen hoog te houden. Als aanklager is ze geneigd landen te beoordelen op hun naleving van de rechtsstaat en internationale normen, in plaats van op hun politieke systeem of leiders. Bidens wereldbeeld van ‘democratieën versus autocratieën’ is voor haar te beperkt en hypocriet. Ze erkent de noodzaak (en realiteit) van Amerikaanse betrokkenheid bij niet-democratische landen en de democratische tekortkomingen van de VS zelf.

Advertentie
Advertentie

Als aanklager is Harris geneigd landen te beoordelen op hun naleving van de rechtsstaat en internationale normen, in plaats van op hun politieke systeem of leiders.

Hoewel ze het met Biden eens is dat de VS over het algemeen een kracht ten goede zijn, is ze op haar hoede voor onbedoelde gevolgen en verkiest ze institutionele en multilaterale benaderingen boven unilateraal optreden. De VS zijn nog altijd de wereldmacht, maar missen het vermogen, de wil en de legitimiteit om zoals vroeger hun wil op te leggen. In een meer multipolaire wereld gaat Harris ervan uit dat het goede voorbeeld geven de effectiefste manier is om macht uit te oefenen.

China

Wat China betreft, staat continuïteit voorop, zoals de nationale veiligheidsadviseur Jake Sullivan de Chinese leider Xi Jinping expliciet heeft verzekerd. Biden en Harris zijn het eens dat ze betrekkingen met Peking onderhouden op gebieden waar samenwerking mogelijk is, maar tegelijk, samen met de bondgenoten, stevig de strijd aangaan op het vlak van nationale veiligheid. Verschillen tussen beide Democraten zijn hoogstens een kwestie van nadruk of tactiek.

Als vicepresident heeft Harris veel energie gestoken in het versterken van de betrekkingen tussen Amerika en de landen in de Stille Oceaan. Ze reisde vijf keer naar Azië en ontmoette meermaals de Filipijnse president Ferdinand Marcos Jr. Haar regering zou het opbouwen van allianties verkiezen boven unilaterale maatregelen zoals tarieven, exportcontroles en sancties. Daardoor zou haar aanpak zich nog meer naar Azië keren dan die van Biden, en zeker dan die van Trump.

Oekraïne

De oorlog tussen Rusland en Oekraïne is een ander verhaal. Harris en Biden zitten op één lijn met hun steun aan Kiev, maar de motivatie verschilt. Harris ziet het conflict in juridische termen en legt de nadruk op de schending van de Oekraïense soevereiniteit door Rusland. Biden bekijkt het door een morele lens en ziet een strijd tussen democratie en autocratie.

Dat verschil in perspectief kan leiden tot verschillend beleid. Hoewel Harris een bilateraal staakt-het-vuren zou accepteren, zou ze minder geneigd zijn dan Biden, wiens persoonlijke relatie met de Oekraïense president Volodymyr Zelensky op zijn best lauw is, Oekraïne onder druk te zetten om onderhandelingen aan te knopen zolang het grondgebied illegaal bezet blijft.

Midden-Oosten

Het grootste verschil zit in de kwestie Israël-Palestina. Harris is gevoeliger voor vermeende Israëlische schendingen van het internationaal recht in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever, met medeplichtigheid van de VS begaan. Ze is over het algemeen ook meer voorstander van een eigen Palestijnse staat dan Biden, die wel zegt voorstander te zijn van een tweestatenoplossing maar verder de extreemrechtse Israëlische premier Benjamin Netanyahu al te zacht aanpakt.

Terwijl Harris Israël zou blijven erkennen als de belangrijkste regionale veiligheidspartner van de VS en erover zou waken dat het land zichzelf kan verdedigen, zou ze meer druk uitoefenen op de Israëlische regering om de rechtsstaat te handhaven. Die aanscherping van de ‘speciale relatie’, een breuk met het verleden, zou het Amerikaanse beleid meer in lijn brengen met de standpunten van de meeste bondgenoten.

Advertentie

In het nieuws

Alle artikels meer
Conner Rousseau met CD&V-voorzitter Sammy Mahdi na een recent formatieoverleg.
Vooruit stuurt alarmsignalen over formatie uit
Terwijl de federale regeringsonderhandelingen maandag verder gingen over veiligheid, lijken de Vlaamse socialisten weer heel hard te twijfelen. De nieuwe supernota die Bart De Wever voorlegde, zorgde voor 'de lastigste vergadering' sinds het begin van de formatie.
Gesponsorde inhoud