#JeSuisWael: De moed van journalisten in Gaza staat in schril contrast met het beschamende westerse stilzwijgen

De namen Wael Al-Dahdouh, Motaz Azaiza, Plestia Alaqad, Hind Khoudary en Bisan Wizard doen wellicht geen belletje rinkelen. Nochtans zijn ze bij de bekendste verslaggevers ter wereld. De voorbije maanden groeiden deze Palestijnse journalisten stuk voor stuk uit tot internetfenomenen. Dagelijks volgen miljoenen mensen wereldwijd hun berichtgeving over de Israëlische bombardementen op de Gazastrook. 

Sinds de aanslagen door Hamas van 7 oktober duldt Israël geen pottenkijkers meer in Gaza. De voorbije drie maanden werd niet alleen de toevoer van voedsel, water, brandstof en medicijnen ontzegd aan de 2,3 miljoen belegerde Gazanen. 

Ook de internationale pers werd geweerd. Op één blitzbezoek in het zuiden van Gaza door de CNN-journaliste Clarissa Ward na is nog geen enkele buitenlandse journalist erin geslaagd het conflictgebied te betreden.

Israël heeft gegronde redenen om de internationale pers te weren. De meedogenloze bombardementen op een openluchtgevangenis met 1 miljoen kinderen en een van de dichtstbevolkte gebieden op aarde breken alle records. De voorbije drie maanden kwamen volgens de Zwitserse mensenrechtenorganisatie Euro-Med Human Rights Monitor in de Gazastrook 30.000 mensen om het leven, onder wie 12.000 kinderen. 92 procent van de slachtoffers zouden onschuldige burgers zijn, een van de hoogste cijfers voor burgerslachtoffers in de decennia na de Tweede Wereldoorlog.

Israël heeft volgens The Wall Street Journal de afgelopen maanden 29.000 bommen gedropt op Gaza, waarbij 70 procent van de 439.000 huizen permanent beschadigd of vernietigd zou zijn. Daardoor gaat het volgens experten om een van de destructiefste bombardementencampagnes van de afgelopen 100 jaar. In enkele maanden richtte Israël meer schade in de Gazastrook aan dan de geallieerde bombardementen op Dresden tijdens de hele Tweede Wereldoorlog.

In het vacuüm dat ontstaan is door de gênante afwezigheid van de internationale pers groeiden lokale Palestijnse journalisten in geen tijd uit tot wereldsterren. De 24-jarige fotojournalist Motaz Azaiza heeft net geen 18 miljoen volgers op Instagram, meer dan de Amerikaanse president Joe Biden.

Volgens Reporters Without Borders en het Committee for Protection of Journalists (CPJ) viseert Israël stelselmatig Palestijnse journalisten. In de eerste weken van het conflict alleen al zouden meer dan 50 nieuwsredacties en radiozenders vernield zijn. In de afgelopen 93 dagen zijn volgens het Gaza Media Office 110 journalisten omgekomen. Van 79 van hen kon het CPJ tot nu toe het overlijden verifiëren. De oorlog in Gaza is volgens de organisatie International Federation of Journalists het dodelijkste conflict voor journalisten in haar 30-jarige bestaan.

Charlie Hebdo

Al Jazeera-correspondent Wael Al-Dahdouh werd de afgelopen maanden het symbool van de Israëlische strijd tegen journalisten in Gaza. Bij drie verschillende incidenten werd hijzelf neergeschoten, werd een collega voor zijn ogen doodgeschoten, werd zijn zoon Hamza Al-Dahdouh (ook een journalist) omgebracht met een gerichte droneaanval, en verloor hij zijn vrouw, 7-jarige dochter, 15-jarige zoon en kleinkind. Ondanks die onnoemelijke tragedies blijft Wael dagelijks onversaagd verslaggeven vanuit de zwaarst getroffen gebieden.

De moed die journalisten in de Gazastrook aan de dag leggen om vanuit het dodelijkste conflict op aarde de waarheid aan het licht te brengen staat in schril contrast met het beschamende stilzwijgen waarin de meeste westerse redacties, parlementen en regeringen zich hullen over de – al dan niet gerichte - aanvallen van het Israëlische leger op Palestijnse journalisten.

In 2015 reageerde de wereld krachtdadig op de laffe aanslag op de redactie van Charlie Hebdo, waarbij 12 redactieleden om het leven kwamen. De hashtag #JeSuisCharlie ging viraal, kranten kozen voor zwarte covers, 80 wereldleiders zakten af naar Parijs om deel te nemen aan steunmarsen, en politici en de media hadden het maandenlang over het belang van vrije meningsuiting.

De afgelopen drie maanden werd het equivalent van het aantal journalisten dat op de redactie van De Tijd rondloopt weggevaagd door Israëlische luchtaanvallen en bombardementen. Haast een tienvoud van het aantal slachtoffers bij de gruwelijke Charlie Hebdo-aanslag. Dat verdient op zijn minst een minieme blijk van solidariteit van redacties die hun stiel en het vrije woord hoog in het vaandel dragen.

#JeSuisWael