Handelstarieven schaden uw portefeuille nu al
Tarieven beschermen, net zoals binnenlandse subsidies, inefficiënte en onproductieve bedrijven.
Voorlopig is nog geen enkel van Donald Trumps dreigementen over handelstarieven uitgevoerd. Dus, zult u zeggen, Trump moet je altijd met een korreltje zout nemen. Hij is een meester-provocateur in de onderhandeling. Mexico, Canada, Colombia, Europa, China, Denemarken, de wereld. Je kan Trump niet verwijten dat hij selectief is in zijn dreigementen. Maar zelfs al het bij dreigementen blijft, zal dat nog altijd nefast uitdraaien voor onze portefeuille.
Waarom zijn handelstarieven zo schadelijk? Ik ga even voorbij aan de evidente vaststelling dat tarieven de prijzen verhogen voor de consumenten ín het land dat de tarieven oplegt. Leggen de Verenigde Staten hogere tarieven op aan Canada, dan wordt die verhoging bijna volledig doorgerekend in de binnenlandse prijzen in de VS. Het product wordt duurder, dus daalt de vraag. Daar is de handelspartner niet tevreden over en die slaat terug met een eigen tariefverhoging. Zo ontstaat een handelsoorlog.
Er speelt echter een veel verontrustender principe: comparatief voordeel. De legendarische econoom Paul Samuelson beschreef comparatief voordeel als het ultieme inzicht van de sociale wetenschappen, omdat het een fundamentele waarheid betrof die toch niet voor de hand ligt.
Pottenbakker
Als een land comparatief beter is dan een ander land in het maken van een product of dienst, wordt het rijker door handel. Wacht, waarom schreef ik 'comparatief beter' in plaats van gewoon 'beter'? Om dat te begrijpen kijken we naar specialisaties in de beroepsbevolking. Stel je voor dat de beste pottenbakker in het dorp ook de beste bakker is. Stel dat hij tien keer beter is in pottenbakken dan de volgende beste persoon, maar slechts twee keer zo goed in brood bakken. In dat voorbeeld zal de output van de gemeenschap het grootst zijn als de man al zijn tijd besteedt aan pottenbakken, en zijn brood bij iemand anders koopt.
Wat geldt voor onze meester-pottenbakker geldt ook voor landen. Het oude China produceerde zowel zijde als goud goedkoper dan het oude Rome, maar de Chinezen waren tien keer efficiënter in het produceren van zijde, en slechts twee keer zo efficiënt in het delven van goud. In dat geval was het voor China logisch om zijde te exporteren en goud te importeren. De handel langs de Zijderoute was gebaseerd op zo’n comparatief voordeel, niet op absoluut voordeel.
Zelfs een land dat alles efficiënter produceert dan zijn buren, kan profiteren van handel. Het zijn de relatieve verschillen tussen landen die maken dat handel zinvol is. Sommige gewassen groeien er beter, arbeid is er goedkoper of ze zijn er in de loop van de geschiedenis bijzonder vaardig geworden in een bepaalde techniek. Braziliaanse koffie, Zwitserse uurwerken, textiel uit Bangladesh of chips uit Taiwan zijn verschillen die zich vertalen in export.
Hoover
Handelstarieven verstoren die ideale wereld. Als Trump tarieven oplegt aan Mexico, wordt het kunstmatig duurder om auto-onderdelen daar te laten maken, ook al zijn de Mexicanen er veel beter in. Amerikaanse fabrieken moeten dan ofwel duurdere onderdelen gebruiken, ofwel zelf beginnen te produceren tegen hogere kosten. Het resultaat? Duurdere en slechtere producten. Economische groei vertraagt omdat landen niet meer optimaal kunnen specialiseren. Tarieven beschermen, net zoals binnenlandse subsidies, inefficiënte en onproductieve bedrijven.
Dreigen met tarieven is als jezelf in de voet schieten om je buurman te intimideren.
Het trieste is dat politici dat om de zoveel decennia vergeten. In 1930 ondertekenden meer dan duizend economen een open brief aan de Amerikaanse president Herbert Hoover om de Smoot-Hawley Tariff Act tegen te houden. Het mocht niet zijn. De beruchte Smoot-Hawley-tarieven maakten de Grote Depressie nog erger.
Dreigen met tarieven is als jezelf in de voet schieten om je buurman te intimideren. Zelfs mochten Trumps dreigementen nooit werkelijkheid worden, dan creëert de onzekerheid nu al economische schade. Bedrijven stellen investeringen uit en beginnen hun toevoerketens om te leiden. De internationale arbeidsverdeling die ons allemaal rijker heeft gemaakt, staat onder druk. Dus ja, ik ben ongerust over die handelsoorlogen. Want ook al blijft het bij dreigementen, uw portemonnee voelt nu al de pijn.
Meest gelezen
- 1 Trump botst hard met Oekraïne, Poetin wrijft zich in de handen
- 2 Miljarden Russisch sanctiegeld behoren toe aan onschuldige mensen, bedrijven en banken
- 3 Beleggers speuren markt af naar verborgen defensieparels
- 4 Krapte op huurmarkt doet prijzen bijna twee keer zo hard stijgen als inflatie
- 5 Bankgigant BNP Paribas drijft belang in verzekeraar Ageas verder op