De ongewensten houden onze kenniseconomie draaiende

‘Nieuw onderzoek toont aan: flitswinst PVV kwam voort uit eigen-volk-eerstgevoel.’ Dat blokletterde De Volkskrant onlangs op haar voorpagina. De zucht van opluchting droop ervan af. De politieke aardverschuiving was niet veroorzaakt door zorgen over woningnood en bestaanszekerheid of door woede om het toeslagenschandaal of de schamele aanpak van het stikstofprobleem. De kiezers van Geert Wilders waren gewoon racisten.

Dat was althans op te maken uit de resultaten van het Nationaal Kiezersonderzoek. Uit die bevraging bleek dat migratie en asiel de hoofdbekommernis waren van PVV-stemmers. Die zien in Wilders een leider die zich niet inhoudt om ‘de waarheid te benoemen’, maar ook iemand die zal maken dat ‘Nederland weer voor de Nederlanders wordt’.

Opinieleveranciers vroegen zich meteen af over welk soort racisme het hier nu ging. Waren die PVV-kiezers platte racisten van het type dat qua superioriteitsdenken was blijven steken in de infame tijden van schedelmetingen en de zoo humain? Of ontsproot die xenofobie nu toch uit een algemeen gevoel van malaise en waren die kiezers gewoon misleide zielen die kozen voor foute oplossingen van echte problemen?

Het commentariaat en de politieke wereld staan veel minder stil bij de impact van het Nederlandse verkiezingsresultaat op mensen met een migratieachtergrond. Want hoe moet je nu verder in een samenleving als een kwart van de medebewoners je hier simpelweg niet wil?

Zou je er niet moedeloos van worden?

Integreer er maar op los, als migrant. Leer de taal, schuif elke ochtend mee aan in de files. Verkleum in regenbuien op winderige perrons, wachtend op treinen die in het beste geval opdagen met vertraging. Veelal om baantjes uit te voeren die essentieel zijn om onze kenniseconomie draaiende te houden, maar dan wel ergens aan de onderkant. Bij poetsdiensten en wegenwerkers. Of als koerier voor fastfoodzaken of dat bedrijf dat garandeert ‘voor 16 uur besteld, morgen in huis’. Want al die tweeverdieners hebben toch wel recht op een beetje luxe, qualitytime en zelfontwikkeling.

Besef goed dat je, ondanks alle inspanningen om mee de ratrace gaande te houden, voor een groot deel van de ‘inheemsen’ altijd en overal in de eerste plaats een vreemdeling zal blijven die niet eens bijster welkom is. En dat louter op basis van kleur, religie of familienaam.

Hoewel.

De partij van Wilders blijkt ook behoorlijk goed te scoren onder allochtone Nederlanders. Dat hoeft niet te verbazen, want racisme heeft geen religieus of etnisch patent. Denken dat racisme een witte zaak is, is een vorm van superioriteitsdenken. Alsof alleen maar witte mensen redenen kunnen hebben om zich beter te voelen dan een ander. Het eigen-volk-eerstgevoel uit de kop van De Volkskrant is in feite eigen-ik-eerst. En ook, wie-hier-eerst-arriveerde-eerst. Daardoor zijn nieuwe migranten de ongewensten. In het stemhok verjaagd door migranten van het ‘eerste uur’, hun kinderen én inheemsen.

Hoog tijd om, nog maar eens, te wijzen op de voordelen van migratie. Maar dan niet met ergerlijk geneuzel over hoe lekker Turks brood is, of hoe vers die groenten bij de Marokkaanse kruidenier wel zijn. Laten we het hebben over de harde cijfers.

De vergrijzing bijvoorbeeld. Tegen 2050 telt Europa ruim 50 miljoen mensen minder. Zo’n 30 procent van de bevolking zal ouder zijn dan 65. Wil dit continent overleven, dan heeft het vers bloed nodig. Het dalende belang van Europa maakt een klassieke braindrain van de beste krachten uit andere landen bovendien een stuk moeilijker. Men kan dus maar beter nu al een degelijk beleid op poten zetten voor migratie, opvang en onthaal. En dat begint met een welkom.

Als dat niet helpt, kunnen de ongewensten misschien ook eens een 72 urenstaking afkondigen. Soms moeten racisten het eens voelen.