Bert Kruismans | De trein der traagheid

Net als in ’t eigen hert is het goed om achterom te kijken, nog even voor het slapengaan. Wellicht herinnert u zich de aanloop naar 9 juni jongstleden. Alle politieke coryfeeën stonden te trappelen om de mouwen op te stropen, de koe bij de horens te vatten en op 10 juni de hand aan de ploeg te slaan. Het land kon niet langer wachten, het water stond aan de lippen, Europa zou ons wel dwingen, u kent de riedel. 

Drie maanden later etaleren diezelfde kopstukken bij het boetseren van een regering de edele kunst van de surplace. Tja, op 13 oktober zijn het verkiezingen, meneer. En dat konden we op 8 juni natuurlijk nog niet weten. En de Dorpstraat is nu eenmaal veel belangrijker dan de Wetstraat. Kijk maar hoe dit land zijn Europese commissaris heeft uitgestuurd.

De Walen en de Duitstaligen zijn er al uit. Dit weekend kan minister-president Adrien Dolimont (MR) dynamisme uitstralen op de Waalse feesten in Namen.

Een slordige week later is Vlaanderen aan de beurt met de Septemberverklaring. Maar het ziet ernaar uit dat Matthias Diependaele (N-VA) zijn beste kostuum in de kast mag laten. Als er al een Vlaamse Raketcoalitie in de steigers staat, dan is dat tuig toch duidelijk geleverd door Boeing. Ook in Brussel is het devies: wachten, de Franstalige begeleiders maken zich klaar tot het de Nederlandstalige politici belieft uit hun kot te komen. Gelukkig is er nog de federale trein der traagheid. Daar kan je de zwartepiet tenminste doorspelen naar die Franstaligen uit die andere democratie die alles blokkeren.

Het symbool van de Waalse hoofdstad is de slak. Die van Namen zouden wat trager zijn dan de rest. Volgens kwatongen geldt dat net zo goed voor de andere Walen. Het is dan ook voor velen wat wennen als het zuiden van het land al eens sneller innoveert dan het noorden. 

Vierdaagse werkweek

In december 2022 lanceerde de Waalse regering een proefproject met zeshonderd ambtenaren. Vier dagen werken in plaats van vijf, en dat zonder loonverlies. Het hoongelach dat in de Vlaamse pers en sociale media opsteeg, hoorden ze tot in Namen. Onbetaalbare waanzin, gekkigheid van de PS. Het cliché van de luie Waal en dat van de luie ambtenaar paradeerden hand in hand.

Begin dit jaar raakte bekend dat een jaar na een test met zo’n vierdaagse werkweek bij 61 Britse bedrijven meer dan de helft de kortere werkweek permanent invoert, omdat ze niets dan voordelen biedt. Ook het Nederlandse softwarebedrijf AFAS begint op 1 januari als eerste privébedrijf in de Lage Landen met een vierdaagse werkweek met behoud van loon. Het nieuwe regime geldt later ook voor de vijftig werknemers in België.

In het onderwijs is de vernieuwingsdrang van de Franstaligen pas opmerkelijk. Vlaanderen lanceerde vorig schooljaar de centrale toetsen in het basis- en middelbaar onderwijs. De Franstalige kranten staan al jaren begin juni vol met testjes voor en slaagcijfers van de gevreesde épreuves certificatives externes.

De vertimmerde Franstalige schoolkalender ging intussen zijn derde jaar in. En er staat nog meer op stapel. Volgens het nieuwe regeerakkoord komt er één officieel onderwijsnet en zullen het gemeentelijk en het provinciaal onderwijs verdwijnen. Leerkrachten worden niet meer benoemd, maar krijgen gewoon een vast arbeidscontract. En de mobiele telefoon is nu verboden in de basisscholen van het gemeenschapsonderwijs. De andere netten moeten op korte termijn volgen.

Deze week gaf minister van Onderwijs Valérie Glatigny (MR) toe dat één Belgische schoolkalender er niet meteen in zit en ze beloofde alvast één gemeenschappelijke vakantieweek tussen januari en juni. Je moet met iedereen rekening houden.