Alle partijen zijn het spoor bijster

Bij wijze van verkiezingsstunt projecteerden de socialisten afgelopen week hun slogan ‘Het is vooruit, of het is achteruit. Kies maar’ op het hoofdkwartier van het Vlaams Belang. Waarop de voorzitter van die laatste partij, Tom Van Grieken, de opdracht gaf een campagnewagen met hun slogan ‘Ander & Beter’ te parkeren aan de ingang van het hoofdkwartier van Vooruit.

Door precies dat soort infantiele acties en een eindeloze reeks ruzies, incidenten en schandalen ontwikkelen modale burgers een afkeer van de gevestigde politiek.

Met de zoveelste moeder aller verkiezingen in aantocht stijgt de zenuwachtigheid in de Wetstraat. In amper enkele weken slaagde N-VA-voorzitter Bart De Wever erin zich kandidaat te stellen als eerste minister, zich herverkiesbaar te stellen als Antwerpse burgemeester (twee functies die wettelijk niet combineerbaar zijn), verklaarde hij een zakenkabinet te willen leiden, een nieuwe partij in Wallonië te lanceren, nooit met het Vlaams Belang te regeren en wel met het Vlaams Belang te regeren als CD&V en Open VLD in een minderheidsregering op federaal niveau stappen. Wil hij misschien ook het aartsbisdom Mechelen-Brussel leiden en solliciteren voor de functie van ploegleider bij Soudal Quick-Step?

Ook de centrumpartijen laten zich niet onbetuigd en wapenen zich voor het cruciale verkiezingsjaar door oude boegbeelden van stal te halen. Lokale kiezers mogen zich binnenkort opmaken voor de comeback van Jan Peumans (N-VA), Mieke Vogels (Groen), Louis Tobback en Willy Claes (beiden Vooruit). De christendemocraten gaan zelfs een stap verder en laten Jean-Luc Dehaene met AI uit het graf verrijzen om hun politieke campagne luister bij te zetten. De politieke verjonging en vernieuwing is een feit.

Bij de liberalen bleef het de afgelopen weken opvallend stil. Wellicht zijn ze tot de conclusie gekomen dat volledig uit het beeld verdwijnen de enige manier is om nog een ordentelijk verkiezingsresultaat neer te zetten. Wie niet communiceert, kan zichzelf niet in de voet schieten, luidt de gedachte in de Melsensstraat. 

De PVDA was de afgelopen weken beter ook stil gebleven. Kopman Raoul Hedebouw schoot zichzelf en zijn partij meermaals in de voet door de zoveelste belast-de-rijkencampagne te lanceren met een reeks gemakkelijk weerlegbare leugens over de belastingbijdragen van de warenhuisketen Colruyt.

In de precampagnes blijft het bij de meerderheidspartijen opvallend stil over het bilan van hun regeringen. Vivaldi slaagde er weliswaar in het land door de covidcrisis te loodsen, maar liet na de broodnodige socio-economische hervormingen door te voeren. Waardoor de volgende regeringen - en generaties - een loodzwaar begrotingstekort en een hoge staatsschuld erven.

Bijzaken

Op het Vlaamse niveau zijn ondertussen alle grote problemen van de baan: het leerkrachtentekorten werd weggewerkt, de wachtrijen in de zorg zijn verdwenen, de stikstofperikelen zijn van de baan en de dienstverlening van De Lijn scheert hoge toppen.

Althans, dat mogen we toch afleiden als we een blik werpen op de talloze bijzaken die de afgelopen jaren op de genereuze steun van de Vlaamse regering mochten rekenen. 46 miljoen euro voor een Vlaams Culinair Centrum, 800.000 euro voor een Boslandpoort in Lommel, 143.000 euro voor een afslaghut van de Antwerp Golf School, steun aan de Grand Prix Le Zoute, garnalenfestivals, chocolatierbelevenistours, kookapps, hamster- en everzwijncoördinatoren en tuincoaches. Mijn persoonlijk favoriet: 2,8 miljoen euro steun aan ‘wolfwerende omheiningen en apparatuur om wolven te monitoren’.

Politici van alle gezindten zijn al een tijdje het spoor bijster. De Vlaamse kiezer verdient in 2024 ander en beter. Maar of de extreme partijen soelaas bieden, betwijfel ik ten stelligste.