Spaar ons van groen-blauw

Door Ignace Van Doorselaere, CEO van Neuhaus

Intellectueel kan geen zinnig mens wat inbrengen tegen blauw-groen, het koningskoppel voor de ideale duurzame economie: stel ondernemen centraal, creëer welvaart, ga nadien - nadien! - verder met herverdeling opdat elke mens die zijn best doet nooit iets te kort komt. Met zorg voor het milieu.

De inclusieve economie is mijn Disneysprookje voor de oneindigheid van ons bestel: ondernemerschap als locomotief, motiverende herverdeling naar werkenden, geen armoede meer tenzij voor fervente luiaards. Iedereen mag meedoen. Als student was ik in 1979 fan van D’66, de Nederlandse links-liberale partij die van bovenstaand ideaal haar handelsmerk maakte. Sociaal liberalisme. Ik was adept van blauw-groen voor het bestond.

Vandaag ben ik realist geworden. Het échte leven leerde mij dat economische groei getrokken wordt door mensen die risico nemen en hun nek uitsteken. Hier is weliswaar vaak ego en financiële beloning aan gekoppeld. Zonder combinatie van zweet, risico, droom, kinderlijke passie en optimisme vertraagt de economische trein tot hij uiteindelijk stilstaat.

Nogal wat goede ondernemers en belangrijke aandeelhouders verlieten België voor beschaafde landen die ze wel fiscaal vertrouwen, zoals Zwitserland en Engeland. Hun motief is schrik voor geleidelijke onteigening van rechtmatig verworven bezittingen door een land dat het lef niet heeft om logisch en economisch te hervormen en alsmaar meer geld zoekt. Ze emigreren niet voor de feiten maar door wantrouwen in het perspectief. Vertrouwen is alles.

Troon

Blauw-groen staat haaks op groen-blauw. Groen-blauw geeft uit wat nog niet is en wil het nadien halen door ‘de trekkers’ te onteigenen onder het mom van vermogensbelasting, successierechten of andere eufemismen. Guy Verhofstadt faalde economisch als ‘groen-blauwe’ (we vergeten ‘rood’ even)premier. Zijn compromissen slaagden er niet in om in gouden tijden de staatsschuld te laten dalen, en ook niet om geldverslindende mechanismen of een inefficiënt staatsbestel uit de wereld te helpen. Zijn troon was belangrijker dan onze welvaart. Hoeveel liberale kiezers zijn toen voorgoed weggelopen?

Is Mathias De Clercq of Filip Watteeuw de échte groen-blauwe Gentse burgemeester? Het circulatieplan benadeelt de handelaar in het belang van de wandelaar en holt het centrum economisch uit tot toerisme. De Gentse schuld gaat richting 1 miljard, hoger dan ooit.

Echte liberalen zorgen voor een sterke economie zonder hypotheek op onze kinderen. Voeg aan groen-blauw een Waalse tongval toe en je komt met ‘vert-bleu’ dichter in de buurt van communisme, ver van mijn toenmalige Disneydroom. Hopelijk leidt de 16-drang van Rutten niet tot waar we nooit wensen te geraken. 

Nochtans liggen er interessante en vernieuwende ideologische uitgangspunten in blauw-groen (niet groen-blauw). 

Zoals fiscale versimpeling, waarbij elke euro uit reële inkomsten - arbeid, huur, dividend, intrest, gerealiseerde meerwaarde op aandelen en immobiliën - op dezelfde manier lineair belast wordt. En vereenvoudiging waarbij allerlei onrechtvaardige fiscale koterijen - zoals vrijstelling van dividenden voor sommige holdings - verdwijnen. De last op arbeid moet absoluut naar beneden; meer netto voor wie werkt, minder bruto voor wie werk verschaft. Dat betekent zowel extra koopkracht als sterkere ondernemingen. Een lineaire belasting is trouwens rechtvaardig: wie 10 keer meer verdient, draagt ook 10 keer meer bij, terwijl hij niet meer gebruik maakt dan anderen van de openbare weg of de politiediensten. 

Herverdelen

Belast ons op wat we verdienen, en blijf met de handen af van eerlijk verworven bezittingen en wat we aan onze kinderen doorgeven. Zoniet gaan er nog veel emigreren en bolt de trein achteruit. En blijft er niets meer over om te herverdelen.

Er moeten zoveel mogelijk mensen aan het werk. Geen kansen bieden maar afdwingen door maximale activering. Wie naar België emigreert om economisch bij te dragen is welkom; talentvolle en werkwillige immigratie maakt ons sterker. Profitariaat is nefast. Motivatie, inspanning en resultaat - niet racisme - moeten onze verbindende normen zijn.

De pensioenlast moet verlagen en toch moeten het minimum worden verhoogd. Iedereen moet hetzelfde basispensioen per gewerkt jaar krijgen; wie niet meer werkt moet van de overheid niet meer krijgen dan de gepensioneerde buurman. Wie extra wil na 67, heeft geïnvesteerd in een tweede pijler of verzekert zich privé. 

En besef dat het milieu een grote bron is van technische innovatie en economische groei - wagens, isolatienormen, CO2-verlaging - en van terechte milieubelastende fiscaliteit.

Een overheidstekort is uit den boze.

Blauw-groen kan voor economische groei en rechtvaardigheid zorgen, als groen op de achterbank blijft en een sterke blauwe chauffeur achter het stuur zit. Hebben we die?