Kaasroute sluiten is hold-up op vermogen middenklasse

Onder het mom van fiscale rechtvaardigheid regent het wetsvoorstellen om belastingen te verhogen. De sp.a komt met een voorstel voor een Googletaks. In ware Don Quichot-stijl zal het kleine, dappere België ten strijde trekken tegen de internetreuzen. Veel succes.

Eerder deden Groen en CD&V hun duit in het zakje. Ze willen de kaasroute afsluiten. Fiscale rechtvaardigheid is het leitmotiv. Servais Verherstraeten (CD&V) weet dat 'een minderheid van vermogende Belgen dure Nederlandse advocaten, notarissen en vermogensbeheerders onder de arm neemt om aan schenkingsrechten te ontsnappen'. Hij spreekt zelfs van 'belastingontduiking' via een fiscaal achterpoortje.

Dat wetsvoorstel is een een-tweetje met een column van Koen Schoors, hoogleraar aan de UGent. Die trekt ten strijde tegen wat hij 'de achterpoort der schande' noemt. Die achterpoort zouden bankiers en vermogensplanners zelf in de wet hebben laten zetten. Sterker nog, ook Nederland zit in het complot. Het laat de kaasroute immers open voor die 'gekke Belgen'. Schoors zet die stelling kracht bij door te stellen dat 'Nederland nooit vies geweest is van wat fiscale hypocrisie ten koste van de Europese buren'.

Geen achterpoort

Dat verdient een rechtzetting. Er is helemaal geen achterpoort. Het gaat om de toepassing van een principe dat 222 jaar geleden in de wet is verankerd (Wet 12 december 1798). Dat is 115 jaar voor überhaupt sprake was in België van erfbelasting op roerende goederen. Hoe durft men te spreken van een achterpoort die in de wet is gezet voor de rijken?

Al meer dan honderd jaar is het principe dat een schenking van geld, meubelen of andere roerende goederen onbelast is. Als de schenker evenwel binnen drie jaar overlijdt, moet erfbelasting betaald worden bij de schenking. Dat kan enkel vermeden worden door de schenking te registreren, en dus schenkbelasting te betalen.

Alle Belgen zijn sinds mensenheugenis vrij al dan niet schenkbelasting te betalen. Dat geldt voor elke handgift, bankgift, onrechtstreekse schenking of een schenking voor een buitenlandse notaris, zoals de Nederlandse notaris. Naar die schenking verwijst 'achterpoort der schande'. Enkel bij een schenking voor een Belgische notaris heb je die keuzevrijheid niet, want die schenking moet verplicht geregistreerd worden. 

De column van Schoors en de verklaringen van Servais Verherstraeten (CD&V), Steven Matheï (CD&V) en Dieter Van Besien (Groen) doen op een groteske wijze de waarheid geweld aan. Dat kan onwetendheid zijn, maar vermoedelijk is meer aan de hand. De studiediensten van Groen en CD&V zijn goed bemand en aan de UGent is meer dan voldoende kennis aanwezig.

Bijvangst

Achter het voorstel gaat een hold-up op het vermogen van de middenklasse schuil. Een dochter krijgt een handgift om een huis kopen? Een zoon gaat scheiden en krijgt een bankgift van de ouders om het hoofd boven water te houden? Een grootmoeder geeft met kerst aan alle kinderen een mooi bedrag? Allemaal schenkingen die vandaag onbelast kunnen, maar dreigen belast te worden. Dat die bedragen in het verleden al heel zwaar belast zijn, deert blijkbaar niet. Schaamteloos wordt een extra belastinglaag toegevoegd.

Dat een hold-up de bedoeling is, blijkt uit het feit dat het een federaal voorstel is. De schenkbelasting is een regionale belasting. De belastingverhoging levert de federale begroting geen eurocent op. De opbrengst belandt als een bijvangst volledig in de zak van de gewesten. Beide beleidsniveaus kunnen zeggen dat ze de belasting niet verhoogd hebben, maar intussen verarmen de burgers door een zoveelste vermogensbelasting.

Het is intriest hoe de politieke klasse elkaar schijnbaar enkel vindt om coronacadeaus uit te delen en belastingen te verhogen. Moediger is keuzes te maken door in te zetten op een efficiëntere overheid, op kerntaken en op economische groei. Iedereen in België betaalt te veel belasting. Zowel arbeid als vermogen torst een immense belastingdruk.

De zoektocht naar fiscale rechtvaardigheid moet leiden tot lagere belastingen voor iedereen. Enkel in België verhoogt men in die zoektocht de te hoge belasting nog meer. Maar die broodnodige belastingverlagingen kunnen alleen als de overheid zaait naar de zak en zich veel efficiënter organiseert. Het leuk zijn als politici en academici burgers geen rad voor de ogen draaien met fiscale broodjeaapverhalen.