Iedereen elektrisch? Dan moet de prijs lager en het aanbod breder

Elektrische auto’s (EV) onder 25.000 euro? Ze zijn op de vingers van één hand te tellen. De doorsnee autokoper vindt zijn gading niet, terwijl de klok tikt om het autopark emissievrij te maken. Dat Volkswagen, met Renault en co. in zijn kielzog, nu eindelijk de achtervolging inzet in het segment van de goedkope stads-EV, is geen luxe maar pure noodzaak. Lange tijd lag de focus op grotere en duurdere modellen, maar zonder een breder betaalbaar aanbod blijft de transitie moeilijk voor de meeste consumenten.

Uit een studie van Touring en de Duitse tegenhanger ADAC van vorig jaar blijkt dat de aankoopprijs het grootste struikelblok blijft. 65 procent van de Belgen wil maximaal 40.000 euro uitgeven aan een wagen, 36 procent blijft onder 25.000 euro. In die prijsklasse is het aanbod nog altijd beschamend klein. En dan hebben we het nog niet eens over de consumenten die geen nieuwe maar een tweedehandswagen kopen en daarvoor gemiddeld niet eens 15.000 euro kunnen vrijmaken.

Naast de aankoopprijs bepalen ook de gebruikskosten (energie, onderhoud, wegenbelasting en verzekeringen) en de doorverkoopwaarde de werkelijke kosten van een EV. Theoretisch kunnen die factoren de hogere aanschafprijs deels compenseren, maar daarover moet dan wel duidelijkheid bestaan. En daar knelt het schoentje. De sector slaagt er voorlopig niet in om consumenten te overtuigen dat een EV op lange termijn goedkoper kan zijn door lagere verbruikskosten. Ook over de levensduur van batterijen heerst onduidelijkheid. Het toevoegen van de batterijstatus aan de Car-Pass zou alvast leiden tot meer vertrouwen in de tweedehandsmarkt.

Met zijn hoge bevolkingsdichtheid, uitgebreide laadinfrastructuur en snelgroeiend aandeel elektrische firmawagens is België een ideale testcase voor elektrische mobiliteit. Maar dan moet de sector wel eerlijk en duidelijk communiceren over kostprijs en verbruik, zodat consumenten geen beslissingen nemen op basis van misverstanden.

De komst van goedkopere Europese modellen is een stap in de juiste richting, maar nog lang niet voldoende. De transitie naar elektrisch rijden mag geen verhaal blijven van subsidies en fiscale voordelen voor bedrijven, terwijl particulieren aan de zijlijn staan. Niemand heeft baat bij een elektrificatie met twee snelheden: bedrijfswagens aan de ene kant en particulieren aan de andere. Fabrikanten moeten hun verantwoordelijkheid nemen en EV’s betaalbaar maken. Pas wanneer een elektrische wagen net zo vanzelfsprekend wordt als een benzinewagen, kan een echte mobiliteitstransitie plaatsvinden - maar dan moet laden ook voordelig zijn, en mag de elektriciteitsfactuur van de Belg geen verkapte belastingbrief blijven.