Het lot van de Palestijnen is de electorale blinde hoek voor Biden

Nu Donald Trump meer dan waarschijnlijk opnieuw de Republikeinse kandidaat wordt in de presidentsverkiezingen van november, laait ook weer de discussie op of hij een kans maakt tegenover Joe Biden. Het enthousiasme voor Trump is buitengewoon sterk bij zijn electorale basis, die typisch ouder, mannelijker, conservatiever en lager opgeleid is. Maar bij de rest van de bevolking scoort Trump veel minder goed. In de exitpolls in de staat New Hampshire viel op dat een groot deel van de hoogopgeleide Republikeinse kiezers die bij de voorverkiezingen de voorkeur gaven aan Nikki Haley niet van plan was later dit jaar voor Trump te stemmen.

Maar ook Joe Biden krijgt af te rekenen met een gebrek aan enthousiasme, vooral bij de hoger opgeleide jeugd, die al sinds 2016 de voorkeur geeft aan de authentiekere en progressievere Bernie Sanders. Sinds 7 oktober is daar voor veel jongeren een enorm buitenlands politiek probleem bij gekomen. De president blijft onvoorwaardelijke steun aan Israël en premier Benjamin Netanyahu geven in hun genadeloze oorlog tegen Hamas in de Gazastrook. De kloof met de meerderheid van de universiteitsstudenten, die eerder bezig is met het lot van de Palestijnen en het grote aantal burgerslachtoffers aan de kaak stelt, is enorm.

Tijdens de Black Lives Matter-protesten van 2020 na de politiemoord op George Floyd waren de meeste campussen gesloten vanwege de pandemie. Door het conflict in het Midden-Oosten beleeft het studentenactivisme opnieuw hoogdagen aan de Amerikaanse universiteiten. De meeste studenten zijn pro-Palestijns. Ze zijn er niet over te spreken dat de regering-Biden duidelijk partij kiest voor de ‘Joodse onderdrukkers’ in Jeruzalem, en niet voor de al generaties onderdrukte moslims in Gaza-stad en Rafah.

De meeste analisten gaan ervan uit dat de presidentsverkiezingen opnieuw heel nipt worden. De uitkomst zal afhangen van de resultaten in een zevental staten: Michigan, Wisconsin, Pennsylvania, Georgia, Arizona, Nevada en misschien North Carolina. Veel van die staten hebben grote steden met een buitenmaatse studentenbevolking, zoals Madison in Wisconsin, Ann Arbor in Michigan, en Philadelphia in Pennsylvania. Als veel van de studenten daar beslissen op hun kot te blijven in plaats van naar de stembus te trekken - op Trump, die nog steviger de kaart van Israël trekt, stemmen ze allicht niet - kan dat wel eens volstaan om Biden aan het kortste eind te laten trekken.

Ook de Amerikaanse moslims hebben zich sinds 7 oktober volledig tegen de president gekeerd. In 2020 stemde nog ongeveer 60 procent voor Biden. Amper 17 procent is van plan dat in november opnieuw te doen, volgens een recente peiling van het Arab American Institute in Washington D.C. In Arizona en Georgia, staten die Biden in 2020 met een verschil van amper 10.000 en 12.000 stemmen in de brand sleepte, wonen naar schatting 110.000 en 125.000 moslims. De rekensom kunt u zelf maken.

Baken van democratie

Wat verklaart Bidens onverzettelijk houding in het conflict tussen de Israëli’s en de Palestijnen? Zoals veel Amerikaanse politici is Biden al zijn hele carrière een groot medestander van Israël. Hij ziet de Joodse staat als een baken van democratie in een zee van Arabische au­to­cra­tieën. Hij gelooft ook dat een militair sterk Israël de belangen van de VS in het Midden-Oosten veiligstelt.

Toen Biden in het najaar naar Israël trok om Netanyahu een hart onder de riem te steken - en hem te waarschuwen voor de fouten die de VS na 11 september 2001 begingen - verklaarde de katholieke Biden dat ‘je geen Jood moet zijn om zionist te zijn’. Met wat goede wil kan je Bidens steun voor Netanyahu tactisch noemen, om het besluitproces in Jeruzalem te kunnen beïnvloeden. Maar in dat geval kan je het resultaat alleen als een mislukking omschrijven.

Elke dag wordt duidelijker dat Bidens aanpak niet alleen ver afstaat van zijn Democratische kiezers, maar ook van zijn administratie. Midden november lieten meer dan 500 politiek benoemde stafleden, die zo'n 40 overheidsinstanties vertegenwoordigden, Biden in een brief weten dat ze het niet eens zijn met zijn steun aan Israël in de Gaza-oorlog. De jongste weken regent het in politiek Washington protestbrieven en geven meer en meer hoge functionarissen er de brui aan.

Enerzijds horen de ontslagen bij het laatste jaar van elke presidentiële termijn: velen zijn al op zoek naar een nieuwe job. Anderzijds is voor veel ambtenaren van het ministerie van Buitenlandse Zaken duidelijk dat nog weinig heil te verwachten valt van de actieve steun aan Israël bij het normaliseren van de diplomatieke relaties met andere Arabische landen en het grotendeels negeren van het lot van de Palestijnen. Alleen Biden zelf, die nochtans claimt voorstander te zijn van een tweestatenoplossing waarvan Netanyahu niet wil weten, lijkt dat nog niet helemaal te beseffen.