Het beste voornemen voor onze energieministers? Vooral niks doen

Ook al staat het verbruik van stroom en gas op het laagste peil in jaren, de facturen nemen nog altijd een hap van zo’n 2.500 euro uit het jaarbudget van een doorsnee Belgisch gezin. De gemiddelde Belg moet dus minstens meer dan een volledig nettomaandloon opzijzetten voor warmte en licht. Dat is absurd veel. Temeer omdat onze overheden stoorzenders hebben ingebouwd die de efficiënte werking van de Belgische energiemarkt in de weg staan.

Subsidiestorm

Sinds jaar en dag verdringen de overheden zich om allerhande groene subsidies toe te kennen aan particulieren en bedrijven. Sommige energiespelers maken er zelfs een sport van zoveel mogelijk subsidies aan te vragen. Elk jaar opnieuw slaat die subsidiestorm een groot gat in de begroting. Nochtans hoeft die overheidssteun helemaal niet.

Bij EnergyVision hebben we sinds onze oprichting nog geen enkele euro subsidie aangevraagd. Toch plaatsen we elk jaar honderdduizenden gratis zonnepanelen en maken we als onderneming winst. Hoe? Simpel: groene energie is al jaren de goedkoopste energie. Waarvoor die subsidies dan precies moeten dienen, is me een raadsel.

Concurrentie van de overheid

Een ander heikel punt is de oneerlijke concurrentie die de overheid zelf voert. Regionale overheden zijn actief als investeerder in hernieuwbare energie en gaan daarmee rechtstreeks de strijd aan met privéspelers. Bovendien mogen die overheidsvehikels andere regels volgen dan privébedrijven. In Vlaanderen zagen bedrijven hun groenestroomcertificaten afgenomen worden, terwijl gemeenten en overheden die wel zouden mogen behouden. Begrijpe wie kan. Op die manier starten privé-initiatieven met tegenwind, terwijl net zij kapitaalkrachtiger en dus cruciaal voor de brede uitrol van hernieuwbare energie zijn.

Distributiekosten

Een ander pijnpunt zijn de hoge distributiekosten op elektriciteit. Je hoeft er maar je elektriciteitsfactuur bij te nemen om vast te stellen dat sinds vele jaren twee derde naar heffingen en taksen gaat. Slechts een derde behelst de pure elektriciteitsprijs. Bij gas is dat net omgekeerd. Maar om groene energie echt te laten renderen, moeten we juist afkicken van (buitenlands) gas en meer verwarmen op elektriciteit. Het is dé manier om de klimaatvriendelijkere warmtepompen in België eindelijk die broodnodige duw in de rug te geven.

Een rapport van VITO/Energyville toonde onlangs nog dat de verkoop van warmtepompen is stilgevallen omdat de terugverdientijd te groot is. Wie renoveert, laat een warmtepomp dus simpelweg om budgettaire redenen links liggen.

België bengelt op dat vlak aan de staart van het Europese peloton, in het bedenkelijke gezelschap van landen als Cyprus en Georgië. Aan kop van de rangschikking: Nederland. Bij onze noorderburen liggen de distributiekosten op elektriciteit veel lager, waardoor warmtepompen er veel meer ingeburgerd zijn. De investering in een warmtepomp is in Nederland na vijf jaar terugverdiend, in België is dat pas na 15 jaar. Tegen het sociaal tarief is dat zelfs 40 jaar. Trek dat recht, en wij garanderen dat we in 50.000 woningen warmtepompen plaatsen en de investering volledig dragen.

Wie ook het postje van energieminister ambieert: laat ons de pijnpunten op de energiemarkt wegnemen. Maak daar speerpunten van in uw verkiezingsprogramma’s. Doe niet meer, maar minder. Laat de markt de markt zijn. Maak dat gezinnen meer op een groene manier kunnen verwarmen door minder centen uit te geven.

Ziedaar de perfecte verkiezingsbelofte die u zeker kunt waarmaken. De Belgische gezinnen en ondernemend België zullen u dankbaar zijn.