Een nieuwe staatsbon, een nieuwe fiscale koterij

Om de nieuwe eenjarige staatsbon extra succesvol te maken wordt de roerende voorheffing verlaagd naar 15 procent. Daardoor bedraagt het nettorendement 2,805 procent, een flink stuk meer dan dat de spaarder krijgt op eender welk spaarboekje.

Dat de uitgifte een groot succes wordt, staat in de sterren geschreven. Schattingen spreken van minimaal 1 miljard euro, maar volgens de topman van het schuldenagentschap Jean Deboutte 'kan dat ook veel meer zijn’. Begin september weten we op welk bedrag wordt afgeklopt. Groot zal dat zeker zijn, al is dat nog altijd relatief in het licht van de 300 miljard euro die op spaarboekjes staat.

Minister van Financiën Van Peteghem (CD&V) stak niet onder stoelen of banken dat de fiscaal gunstige eenjarige staatsbon bedoeld is als concurrentie voor het spaarboekje. Dat leidde tot zure reacties vanuit bancaire hoek. Johan Thijs, de CEO van KBC, beklaagde zich open en bloot over die fiscale concurrentie.

Bij obligaties en termijnrekeningen wordt de rente inderdaad belast tegen 30 procent. Dat is dubbel zo veel als bij de nieuwe eenjarige staatsbon, die belast wordt tegen 15 procent. Maar op het spaarboekje blijft 980 euro aan interesten onbelast. Pas vanaf 981 euro betaalt de spaarder 15 procent belasting. Dat is een nog veel groter fiscaal voordeel.

De vaststelling is dat de fiscaliteit alweer wordt misbruikt. Die is in essentie bedoeld om geld in het laatje te brengen, waarmee dan beleid wordt gevoerd. In België wordt de fiscaliteit evenwel constant misbruikt om de ene na de andere beleidsdoelstelling te realiseren. Daardoor is een fiscaal doolhof ontstaan waarin niemand de weg nog terugvindt. Een Vlaamse personenbelastingaangifte telt daardoor intussen 843 codes. 

Net de minister die komaf wil maken met alle fiscale koterijen kan het niet laten een nieuwe fiscale koterij te bouwen. Van Peteghems plan voor een omvattende fiscale hervorming hield een zeer verregaande vereenvoudiging van de fiscaliteit in. Die moest ruimte creëren om de belastingdruk op arbeid te verlagen.

De inkt van dat plan was nog niet droog of diezelfde minister lanceert en promoot een nieuw fiscaal voordeeltje, waarop gretig wordt ingegaan. Blijkbaar zit het bouwen van fiscale koterijen diep ingebakken in de Belgische politieke cultuur.

Nochtans weet elk weldenkend mens wat de enige oplossing is: een gelijk speelveld voor alle spaarproducten. Dat betekent, al dan niet met één globaal vrijstellingsbedrag, eenzelfde tarief van roerende voorheffing dat van toepassing is op alle spaarproducten, inclusief het spaarboekje.