Ellen Kegels, topvrouw modebedrijf LN Knits: ‘Ondernemers moeten meer kwetsbaarheid tonen. Dat mag, hè’

11 april, vorig jaar. Ellen Kegels (37), de onderneemster achter het Antwerpse modebedrijf LN Knits, zit in Portugal in het buitenverblijf van de familie nabij Faro. Deels op vakantie om te surfen - ‘dan glijden alle zorgen van me af’ - deels om te werken - fotoshoots voor de nieuwe badpakkencollectie van haar modemerk. Maar één telefoontje verandert alles.

‘Mijn zusje belde dat Jef, mijn broer, in het ziekenhuis was opgenomen met een bacteriële infectie. Zijn nieren vielen uit. Ik was in paniek. Na 15 uren van pure angst belde mijn vader me uit bed om te zeggen dat Jef gestorven was. Dan volgde een dag van oerkreten vol verdriet. In mijn hoofd was alles gehuld in een dichte mist. We waren in shock. Ik kon niet meer nadenken’, blikt Kegels terug. ‘Targets, verkoopcijfers, fotoshoots, dat is wel het laatste waaraan je op zulke momenten wil denken. Maar het bedrijf moest wel blijven draaien.’

Ze liet haar zaak tijdelijk in handen van twee parttimewerknemers en haalde er freelancers en een oud-collega bij om de socials te verzorgen en de voorbereidingen voor de komende collecties te treffen. Een vijftal weken was ze 'off' voor ze weer aan de slag ging, eerst een halve dag per week, dan geleidelijk meer.

‘Mijn schoonzus is uiteraard na de dood van Jef maanden thuisgebleven, met een uitkering, maar als zelfstandige kan je dat niet. Het bedrijf blijft bestaan. Ik kon niet zeggen: 'Ik stop, en kan je me een uitkering geven?' En dan nog, wat ben je met een uitkering van 2.000 euro als je met een stock van 100.000 euro ligt die niet verkocht raakt. De trein dendert gewoon door, en ik ben en blijf het kloppende hart van LN Knits.’

‘De zomercollectie was net gelanceerd en de webshop was klaar voor de verkoop. Dat maakt een groot deel van mijn job uit: op de sociale media onze stukken in de kijker zetten. Als ik een filmpje online zet over hoe ik een stuk draag, hoe het voelt en er spontaan over vertel, genereert dat verkoop. Dat is meteen 'ting-ting'. Kassa. Als iemand anders de socials doet, heeft dat niet hetzelfde effect. Ik bén mijn werk. Als ik me goed voel, dan is dat goed voor LN Knits. Als mijn energie weg is, dan dobbert het bedrijf mee’, zegt Kegels.

Kegels stak niet alleen tijd in de verkoop, ook de volgende collecties waren in voorbereiding. ‘In onze sector ben je continu met vier collecties tegelijk bezig. Fotoshoots, brainstormen, de keuze van de kleurenpaletten, enzovoort. Ik kon het niet meer bijhouden in mijn hoofd.’

Drastische beslissing

Met als resultaat dat ze in de zomer nogmaals crashte. Tijdens een meeting met een leverancier in Lyon kreeg ze migraine, stress en een paniekaanval. ‘Stop ermee, zei mijn zus. Niets lukte nog. Ik kon zelfs geen e-mails meer deftig opmaken. Ze waren totale chaos’, zegt Kegels.

Kegels nam een drastische beslissing. Voor het eerst zou ze geen wintercollectie op de markt brengen. Dat leek financiële zelfmoord, want de collectie was al in productie en de kosten voor de freelancers liepen op. ‘Ik had mijn energie nodig voor familie en voor mezelf, om te rouwen. Veel last viel weg. Ik kreeg wat rust in mijn hoofd. We hebben de voorraad restjes van de voorbije collecties, de dead stock, leeggemaakt en verkocht om toch wat inkomsten te boeken.’

Maar dat volstond niet. LN Knits eindigde het jaar met verlies. ‘Gelukkig hadden we een buffer en heeft mijn bedrijf het overleefd’, zegt Kegels.

In normale jaren haalt LN Knits een omzet van zowat 750.000 euro omzet en 80.000 euro nettowinst. ‘Best wel een mooi bedrijf’, zegt Kegels zelf. Maar dat is er niet zonder vallen of opstaan gekomen.

Oma Mariette en oma Lydia

De basis voor LN Knits legde ze op haar zestiende tijdens een sneeuwvakantie in de Zwitserse Alpen. ‘Ik ben daar in de snowboardcultuur gerold. Daarin hadden ze de wat bizarre gewoonte om hun eigen hoofdbanden en mutsen te haken, om zich te onderscheiden. Iedereen droeg brede broeken, coole kleren, deed trucjes in de halfpipe en haalde tijdens de après-ski de haakpen boven. Ja, echt. Ik kon niet achterblijven. In no time had ik mijn eerste muts gemaakt.’

Voor ze het besefte, maakte ze mutsen op maat voor iedereen. ‘Het was zo leuk om iets te creëren, en het heeft ook iets therapeutisch. Ik heb er mijn eerste grote liefdesbreuk mee verwerkt. Maar daarvoor heb ik wel honderden mutsen moeten maken’, lacht ze.

Ze kon zes mutsen per dag vervaardigen, naast haar marketingstudies. Om 6 uur opstaan, eerste muts, ontbijten, tweede muts, en dan verder haken op de bus, tijdens de pauzes, enzovoort. Om te groeien, moest ze de productie deels uitbesteden. Ze deed een oproep aan ‘omaatjes’ in de buurt, wat werd opgepikt in Het Laatste Nieuws. Ze kreeg bestellingen binnen en keek welke ‘omaatjes’ tijd en ruimte hadden. Twee, drie keer in de week ging ze langs bij oma Mariette in Ekeren of oma Lydia in Merksem.

In plaats van een carrière te beginnen in de reclamewereld, lanceerde ze op haar 23ste haar eigen bedrijf met mutsen, sjaals en truien van speciale, superzachte maar dure wol van de eerste scheerbeurt - uit de buikstreek - van volwassen alpaca’s. De omaatjes zijn intussen vervangen door een team in Ayacucho, Peru. Ze kwam er terecht via de familie Verelst. Die startte er een project op om verstoten tienermoeders op te vangen en in te schakelen in economische activiteiten. 200 vrouwen haken en breien er nu de mutsen, sjaals en truien van LN Knits. ‘De vrouwen krijgen er kinderopvang en een eerlijk loon. Dat zit verrekend in onze prijzen.’

Mutsen zijn er vanaf 100 euro, wollen truien kosten van 200 tot meer dan 600 euro. Het gamma werd uitgebreid met sweaters, kleedjes, T-shirts en badpakken uit andere, meer zomerse materialen.

Ontmoeting, yoga en meditatie

‘Op een bepaald moment ging het heel hard. Dat wilde ik ook: gaan, gaan, gaan. Die mutsen waren 'a big thing' geworden. Heel Studio Brussel liep ermee rond. Ik werd uitgenodigd op tv, bij 'Café Corsari' en in 'De Kruitfabriek', en voor allerlei feestjes. De trein was vertrokken. Plots had ik een winkel in Antwerpen, een webshop, verkoopagenten in de VS, Japan, Duitsland. Ik had een bedrijf dat gemakkelijk een miljoen euro omzet draaide. Voor de buitenwereld leek het of alles fantastisch ging, terwijl ik eigenlijk een meisje was dat in haar loft in Borgerhout elke avond een Xanax nam om in slaap te vallen.’

Op haar 27ste liep Kegels tegen een burn-out aan. Ze trok een tijdje naar Costa Rica, leerde er surfen en kwam terug voor een nieuwe start. Tot bleek dat de cijfers veel slechter waren dan gedacht. Het bedrijf stond op omvallen, terwijl zij op bevallen stond. Met haar oom lichtte ze het bedrijf van a tot z door. Wat levert de winkel in Antwerpen op een A-locatie op? Niets. Dus die ging dicht. Ook de verkoop via een 20-tal multimerkenwinkels werd teruggedraaid. Contracten in het buitenland werden stopgezet. De focus ging naar de onlineverkoop en enkele showroomweekends in een pandje om de hoek. ‘We hebben al het stoere geschrapt. In plaats van 'gaan gaan gaan', koos ik voor mijn twee passies: mama zijn en ondernemen. Nu vormen we een miniteam, maar zijn we wel een gezond bedrijf.’

Intussen is Kegels weer up and running. Eén collectie overslaan was haalbaar, een tweede is dat niet. De Instagram-account van LN Knits is weer zo levendig als voorheen, met posts over de nieuwe collectie. ‘Dit jaar loopt het goed, en de wintercollectie - die van vorig jaar eigenlijk - ligt klaar in het magazijn. Dat geeft rust. Ik zie het ook weer wat grootser. Het was een heftig jaar en de rouw verdwijnt niet, maar het is niet allemaal kommer en kwel’, zegt Kegels. Ze opent binnenkort een eigen winkel in Brasschaat, en ze broedt op Jef Studio, een plek voor ontmoeting, yoga en meditatie.

 Maar wat volgend jaar brengt, weet ze nog niet. ‘Ik volg niet meer het tempo van het bedrijf. Het bedrijf volgt mijn tempo. Ik doe het nodige, maar als de 'shit hits the fan' - een broer moeten afgeven, een scheiding ook, zieke kinderen - dan zijn werkuren voor LN Knits het eerste wat ik opoffer.’

‘Ondernemen is niet alleen pracht en praal, hard werken en succes hebben. Ondernemers moeten meer kwetsbaarheid tonen. Dat mag, hè. Achter de façade van een ondernemer gebeurt gewoon heel veel op persoonlijk vlak waar je door moet. Andere starters moeten dat voor ogen houden.’