'Met Pasen begint het echt'

In een zwak moment vraagt een Wetstraatjournalist zich wel eens af, waar hij toch mee bezig is. Er zijn al heel wat krantenpagina’s gevuld met analyses over de moeder aller verkiezingen, die plaatsvindt op 25 mei. Maar de kiezer geeft niet thuis, zo mag toch worden afgeleid uit de opiniepeilingen waar veel geld voor wordt betaald, maar waaruit vooral blijkt dat er weinig of geen beweging zit in het kiesvee.

In vroegere tijden hadden we het dan graag over de kloof tussen de Wetstraat en de Dorpstraat, maar dat is een beetje uit de mode geraakt. We kunnen alleen maar vaststellen dat de kiezer niet bezig is met die moeder aller verkiezingen, terwijl het toch gaat over de zaken des levens waarvan een mens wakker ligt, zoals daar zijn: gaan ze in onze zakken zitten, of niet? It’s the economy, stupid! Maar allemaal moeite voor niets, dus. De kiezer is niet mee.

En dat is normaal, als we Bart De Wever mogen geloven. ‘Als het moet, doe ik het toch liever iets rustiger aan tot Pasen. Ik wil 100 procent zijn in de laatste vijf, zes weken voor de verkiezingen. Dan wordt het gespeeld. Niet nu’, zegt de grote leider, in een soort van rentree-interview met Het Laatste Nieuws, na zijn opname op intensieve zorgen. ‘Al wat er tot dusver is geroepen en beloofd, is slechts van relatief belang. Of dacht u dat de man in de straat al bezig is met de Moesennorm in al zijn variaties’?

We begrijpen het goed, het begint dus pas echt als Bart De Wever weer helemaal hersteld is van zijn infectie aan een hartzak. En De Wever heeft er alvast een weekje platte rust op zitten, ergens in een Zwitsers ski-oord. Deugd heeft het wel niet gedaan, laat De Wever in zijn cynische stijl weten. ‘Vrolijk word je er niet van als je je huisgenoten voorbij je raam ziet zoeven, terwijl je zelf roerloos in de zetel ligt, zappend tussen zes Duitse zenders – de Zwitserse zijn nog erger. ARD, ZDF, ProSieben, RTL, RTL2, SAT1: mijn Duits is er in die week spectaculair op vooruit gegaan, stel ik vast. Ik zou u een kwartier lang in grammaticaal vlekkeloos Duits kunnen uitschelden. Maar daar hield het genoegen dan ook op. Ik moest totale rust nemen, zeiden mijn dokters. Wel, ik heb ze genomen, die rust, en ik werd er horendol van. Knettergek.’

Bart De Wever heeft ‘zijn kas opgegeten’, zoals ze in Antwerpen zeggen, maar hij is dus wel weer helemaal de oude. Dat is alvast zijn politieke boodschap. ‘Het heeft gewerkt: ik voel weer goesting om te werken. Die was een beetje weg, voordien. Door de vermoeidheid. Ik voel me weer fit’, luidt het. De kiezer is gewaarschuwd, de campagne begint nu voor echt, met een Vlaamse leider die misschien wel een infectie op zijn hartzak heeft, maar weer uit volle borst roept: Weg met Di Rupo!