column

De prullenmand | Weg met flesdoppen, cookies en blauwe vinkjes

Professor management aan de University of New South Wales in Sydney

Ook deze zomer ontdoen onze opiniemakers zich van wat hen ergert of overbodig lijkt. 'Ik begrijp de goede intenties achter de doppen die aan de fles vasthangen. Maar, mijn god, wat een paternalisme', schrijft Frederik Anseel.

Ik heb niets tegen flesdoppen, cookies en blauwe vinkjes. Maar ze staan symbool voor een overregulerend Europa dat voeling verliest met de rest van de wereld. Zeker, ik begrijp de goede intenties achter de flesdoppen. Maar, mijn god, het paternalisme om elke producent te verplichten zijn klant als een klein kind te behandelen is hemeltergend.

De prullenmand

Wat gooien we met plezier in de prullenmand? Waar moeten we dringend van af? Onze opiniemakers ontdoen zich ook deze zomer van wat hen ergert of overbodig lijkt. Soms ernstig, soms niet, maar altijd oprecht.

Mijn andere ergernis bij een bezoek aan België was het voortdurend moeten wegklikken van de vraag of je cookies wil aanvaarden op websites. Buiten Europa kan je gewoon op het internet zonder die zinloze ‘consumentenbeveiliging’. Is er eigenlijk iemand die nog nadenkt of hij ja dan wel nee cookies wil?

Advertentie

Vorige week tikte Europa Elon Musk op de vingers omdat X-gebruikers een 'blauw vinkje' kunnen kopen. Vroeger was het blauw vinkje een label om betrouwbare informatiebronnen te herkennen en nu dus niet meer. ‘Mag niet’, zegt commissaris Thierry Breton, de vleesgeworden Europese arrogantie. Waar bemoeit Europa zich mee? Laat een privébedrijf de commerciële keuzes maken die het wil.

China

Amerika innoveert, China produceert en Europa reguleert. Het is een oude grap die niet meer klopt. Als je het aantal wetenschappelijke publicaties bekijkt, is China namelijk een koploper geworden in onderzoek en innovatie. Het loopt mijlen voorop in AI, maar domineert ook stilaan in andere wetenschaps- en technologiedomeinen. Europa heeft fantastische kennisinstellingen, maar verliest terrein in de vertaling van onderzoek en kennis naar innovatie en snelgroeiende scale-ups.

Als Brussel een regel oplegt, wordt die vaak de feitelijke wereldstandaard. Maar als het die superkracht te vaak ondoordacht gebruikt, dan wordt die Europa’s achilleshiel.

Advertentie

Als je de tien grootste Europese bedrijven bekijkt, blinkt Europa uit in gezondheidszorg (Novo Nordisk, AstraZeneca, Roche) en luxe (LVMH, Hermès, L’Oréal). Je hoeft het boek ‘Grand Hotel Europa’ niet te herlezen om daarin een metafoor te zien voor een verouderend continent dat zich staande houdt met lapmiddeltjes en met prestigemerken geld slaat uit de status van weleer. Europa mist dominante technologiebedrijven, ziet langzaam alle productie verdwijnen en heeft geen antwoord klaar op de protectionistische industriële strategieën van de VS en China.

Maar Europa heeft één superkracht. Als Brussel een regel oplegt, wordt die vaak de feitelijke wereldstandaard. Maar als het die superkracht te vaak ondoordacht gebruikt en alleen nog reguleert, dan wordt die Europa’s achilleshiel. De rest van de wereld neemt binnenkort de bluts met de buil en negeert Europa.

Advertentie

De Artificial Intelligence Act is een mooi voorbeeld. De EU presenteert wereldwijd regels over AI, tot hilariteit van de rest van de wereld. Vermanend steekt Europa, dat zelf nog geen noemenswaardige AI-innovatie ontwikkelde, het vingertje op. Wurg de innovatie nog voor ze een kans krijgt. De EU zal advocaten inhuren terwijl de rest van de wereld AI-programmeurs aanwerft. Apple besliste prompt voor zijn nieuwe AI-toepassingen Europa gewoon over te slaan.

Mijn geliefde Europa, toon de wereld dat het oude continent zichzelf kan heruitvinden. Als we dat niet doen, dan blijven er alleen Versailles, Venetië en Brugge als toeristenattracties voor welvarende Amerikanen en Chinezen.

De Tijd wil de dialoog met zijn onlinelezers verbeteren en gebruikt daarvoor een nieuwe reactietool. Meer toelichting kunt u in dit artikel vinden.

Advertentie