Wapen bedrijven beter voor de volgende globale crisis

Als corona ons één ding getoond heeft, is het wel dat de natuur op elk moment haar plaats kan opeisen. Het virus - de natuur - liet zich van zijn lelijkste kant zien. Het legt wereldwijd economieën plat, vraagt in alle landen het uiterste van verplegend personeel en dwingt zowat alle scholen en bedrijven in een spreidstand. Die impact is ongezien.

Tegelijk heeft die natuur ook het beste in ons naar boven gehaald. Mensen maakten meer tijd voor hun familie, haalden het tempo uit hun werkleven, realiseerden zich dat die eindeloze vergaderingen toch echt vervangen konden worden door een eenvoudige call. Maar bovenal groeide zonder schroom een collectief besef dat we niet zonder elkaar kunnen, dat we nog altijd kunnen genieten van eenvoudige dingen, en dat we samen sterker zijn.

Ik heb met bewondering de vele interviews over de zorgsector gelezen. Elk handgeklap, elke loonsverhoging en waardering zijn terecht. Maar, verdienen ondernemers ook geen handgeklap? Ook zij liggen - net als vele anderen - wakker van de impact die deze crisis op lange termijn heeft. Zijn we als bedrijf wel ‘agile’ genoeg om ons schip drijvende te houden?

Ondernemers verwachten geen handgeklap, maar ze snakken wel naar duidelijkheid en zekerheid, in de eerste plaats voor onze medewerkers voor wie het emotioneel en soms financieel moeilijke tijden zijn. Ik hoop dan ook dat deze crisis ons landschap ondernemersvriendelijker maakt. Dat er een wettelijk kader komt dat beschermend werkt. Dat we sneller kunnen schakelen bij een tweede of derde golf, of een volgende pandemie.

Tijdelijke werkloosheid was efficiënt en bood op korte termijn perspectief. En noodsituaties vragen om noodoplossingen. Is het niet logisch dat werknemers die terugkeren uit vakantie en in quarantaine moeten ook onder tijdelijke werkloosheid vallen? Dat kan hard klinken, maar in mijn ogen is dat ook een vorm van solidariteit. Werkgevers en werknemers streven toch hetzelfde na: onze welvaartsstaat behouden en versterken voor de volgende generaties.

Reglementeringen

Ondernemingen moeten ontlast worden van de vele reglementeringen, die vaak haaks staan op het nemen van efficiënte beslissingen. Ondernemers moeten elke dag strategische krijtlijnen uitzetten en ernaar streven die goed in te vullen, met soms beperkte middelen. De balans tussen het welzijn van de medewerkers en de gezondheid van de onderneming moet transparanter worden. Elke ondernemer simpel kunnen uitleggen aan zijn mensen waarom maatregelen genomen worden om de samenwerking op lange termijn te handhaven. Maar dat wordt te vaak onmogelijk gemaakt door te ingewikkelde wetgeving, waar alleen juristen nog aan uit kunnen.

Bedrijven hunkeren naar ondersteuning om zich lokaal te verankeren, zodat het kapitaal niet naar het buitenland vlucht, en omarmen elke steun bij lokale initiatieven - denk aan Winkelhier. Dat kan door die corona-inspanningen fiscaal vriendelijker te maken.

Solidariteit

Deze crisis zal nog lang nazinderen. En allicht is het niet de laatste van haar soort. Ze heeft de manier waarop wij elke dag werken, ondernemen en welvaart proberen te verzekeren onnoemelijk veranderd.

Tijdens de lockdown gaf de solidariteit tussen onze medewerkers me een warm gevoel. Het is niet leuk tijdelijk werkloos te zijn. Het is ook niet eenvoudig verplicht thuis te werken en ondertussen voor je kleine kinderen te moeten zorgen. Iedereen had zijn problemen of beperkingen, maar we gingen er samen voor en dat geeft mij moed.

Die solidariteit moeten we durven doortrekken naar ons gezondheidsbeleid en onderwijs. Respect voor de zwakkeren moet centraal staan en tegelijk moeten we de jongere generatie klaarstomen voor zulke crisissen.

Generatie Z

Generatie Z komt aan de deur kloppen: een generatie die opgroeide in een sterk geconnecteerde wereld met terreuraanslagen als nieuwe oorlogsvoering, met economische onzekerheden en met veel informatie over onheilspellende klimaatwijzigingen. Krachtig leiderschap en een goede, open communicatie moeten duidelijke standpunten over het maatschappelijk samenleven op de agenda plaatsen. Om zo de economie weer op de rails te zetten en welvaart te creëren. En om over de generaties heen aan een rechtvaardige wereld te bouwen.

En als Europa tot slot een krachtig en solidair beleid voert en coherent een daadkrachtige Unie vormt in plaats van een extra wetgevende instantie te blijven, dan zijn we een pak beter gewapend voor een volgende globale crisis. 

Ingrid Ceusters is CEO van vastgoedgroep Ceusters