Als de V een U wordt

Neen, een extra kopwind had Ilham Kadri echt niet nodig. Solvay 

worstelde al met de Chinees-Amerikaanse handelsoorlog, een verzadigde smartphonemarkt, het blunderboek van Boeing en de 737 MAX en een krasselende schaliegastak die bovendien ook nog eens loeiend hard vloekt met de duurzame 'Solvay One Planet' filosofie van de CEO.

Over 2019 schreef Solvay na belastingen 658 miljoen af van de olie- en gastak, een mix van het vroegere Rhodia en het Chemlogics waar voorganger Jean-Pierre Clamadieu in 2013 1 miljard euro voor betaalde. Gevolg: een nettowinst die vorig jaar verschrompelde van 871 naar 118 miljoen euro of 1,15 euro per aandeel.

Natuurlijk: niemand die - ik hoor u al zuchten, daar is die zeur weer - nog op dat onderste lijntje focust. Maar zelfs de kneedbare 'recurrente ebitda', de bedrijfswinst voor afschrijvingen en afboekingen, is nu al enkele jaren vastgeroest rond 2,3 miljard euro. Kadri temperde de winstgroeibelofte op middellange termijn van voorganger Clamadieu tot ongeveer 5 procent, maar ook die is tot nader order veraf. 2020 belooft namelijk niet echt beterschap. Want daar is de extra kopwind: het coronavirus. Het jongste succesvolle Chinese exportproduct. 

In een eerste raming prikt Kadri de factuur voor het eerste kwartaal op 25 miljoen euro, het gevolg van de tijdelijke sluiting van enkele fabrieken in China. Maar nu de gezondheidscrisis wereldwijd uitbreiding neemt, is de impact onvermijdelijk groot maar niet in te schatten. 'We zijn één van de weinige bedrijven die openheid verschaffen over de impact in het eerste kwartaal', zei Kadri op de telefonische conferentie met analisten. 'Verder dan dit kwartaal weten we het gewoon niet'.

Wat wel duidelijk is: het scenario waar economen tot voort kort nog op hoopten, mag de prullenmand in. Dat scenario was een herstel in V-vorm: een zeer scherpe afkoeling van de wereldeconomie over het eerste kwartaal, met fluks herstel later op het jaar. 

Waarom? Wel, ook al laten ze je er vier jaar voor studeren om gezond verstand met een stortvloed Griekse letters te versmachten, economie is eigenlijk niet zo moeilijk. Wie heeft deze week gelet op de sombere krantenkoppen niet minstens even gedacht: 'Die reis, zouden we die niet beter annuleren? Is het nu wel de moment om die nieuwe keuken te laten installeren?'.

Macro-economie is gewoon uzelf maal x miljoen. Voor uzelf en uw gezinsbudget kan het perfect logisch zijn om even grote uitgaven uit te stellen. Maar stel u de impact voor als miljoenen consumenten en bedrijfsleiders op krek hetzelfde tijdstip krek dezelfde beslissing nemen? Juist, niet fraai.

En daarom is het perfect logisch dat de Bel20 

op één week bijna 15 procent onderuit gaat. Dat is niet anders dan beleggers die voor hun economisch scenario de V voor een nog niet eens zo uitgerekte U ruilen. Die ene letter terug in het alfabet scheelt miljarden winst en dus ook miljarden beurswaarde.

Natuurlijk is het in tijden van crisis dat echte langetermijnbeleggers hun slag slaan, toch doe je dat beter niet in volle paniekmodus. 'Best pas het mes beetpakken als het op de grond ligt', verwoordde Dirk Thiels, strateeg (en beursveteraan) bij KBC Asset Management, het. 

Maar terwijl de messen naar beneden donderen, kun je als belegger wel al je huiswerk doen. En opsnorren welke CEO's 'hun' bedrijf best door de storm loodsen. En eerlijk: we hebben de indruk dat Kadri de juiste stappen neemt.

Eén zin op de analistenconferentie sprak boekdelen: 'Dit bedrijf investeert niet meer in bakstenen', klonk het. Dit verwijzend naar de 48 miljoen euro die Solvay denkt te besparen nu de geplande verplichte verhuizing van het Parijse personeel naar Lyon of Brussel niet door gaat. Veel personeelsleden zagen een vertrek uit de Lichtstad niet zitten en dus zou die verhuis flink extra kosten voor ontslagen en aanwervingen met zich meegebracht hebben. 

Met die welgekomen focus op cashflow schrapte Kadri ook een ander project van haar voorganger: de geldverslindende bouw van een nieuw Brussels hoofdkantoor door een toparchitectenbureau. 'Daarmee (stopgezette verhuis meegerekend, red.) besparen we in één klap 200 miljoen. En we investeren 185 miljoen daarvan in de sodafabriek in de Verenigde Staten', liet Kadri vorig najaar al optekenen.

De forse investering in de sodafabriek in Wyoming kunnen we alleen maar toejuichen. Het geeft aan dat Kadri de krasse knarren van de 157 jaar oude chemiereus, natriumcarbonaat en waterstofperoxide, naar waarde weet te schatten als stabiele cashflowgeneratoren doorheen de cyclus.

Nog een signaal: vanaf dit boekjaar krijgen die kaskoeien een 'upgrade'. Tot en met 2019 zaten ze in de tak 'Performance Chemicals', die we oneerbiedig een restcategorie konden noemen. Vanaf dit jaar promoveren ze naar de afdeling die simpelweg 'Chemicals' heet. De nieuwe restcategorie heet nu 'Solutions' en omvat onder meer de krasselende schaliegaspoot. 

Mismatch

Er was nog een tweede Bel20'er die deze week de impact van het coronavirus becijferde. AB InBev

. Het virus - dat de Corona-brouwer iet of wat logisch tot 'Covid-19' (coronavirus disease 2019) afkort - kostte al 170 miljoen dollar.

Gevolg: de winst zal dit kwartaal zo'n tiende dalen. CEO Carlos Brito belooft voor heel 2019 wel 2 à 5 procent groei, maar dat zal dan wel een V- in plaats van U-herstel van de wereldeconomie vergen. 

De erfzonde van Brito is nog altijd de veel te dure mega-overname van SABMiller in 2016. Sinds die deal is de beurswaarde van de biermultinational exact gehalveerd, van 230 naar 115 miljard euro. Het probleem? Sinds de deal torst AB InBev een zware schuldenberg. En aangezien die vooral in dollar luidt en die 'greenback' maar blijft stijgen, blijft die ook hardnekkig hoog.

De cashflow van AB InBev - cashflow die de schulden moet dragen - luidt daarentegen vooral in munten als de real, renminbi, rand of andere peso's, stuk voor stuk valuta die tegenover de weerom mighty dollar onder druk staan. De geslepen CFO Felipe Dutra maakt begin 2019 via de moeder alle schuldfinancieringen die mismatch wel minder prangend, maar de mismatch (zie illustratie) blijft natuurlijk. En Dutra is intussen als zoenoffer voor het feit dat de beurskoers weer op het peil van 2012 is beland bedankt voor bewezen diensten. 

Het management van de bierreus bezwaart die erfzonde nog met missers. De 'slimme betaalbaarheidsstrategie' - lees: concurreren op prijs - krikt de volumes wel een beetje op, maar ten koste van de winstmarges. Meest tekenend cijfer, in de tabellen op pagina 26 van het kwartaalrapport: in Europa tuimelde de winstmarge in het vierde kwartaal met 7 procentpunt naar 31,7 procent.

In Brazilië liet een ingedommeld management (te lang de facto monopolist?) zich door Heineken de kaas van het brood eten. En op de voor de cashflow cruciale Amerikaanse markt dreigt de lancering van een seltzervariant van Bud Light (reclamecampagne: 'There is no Bud Light in it') vooral die laatste hoeksteen te kannibaliseren. 

HSBC-analist Carlos Laboy verlaagde met bijna akelig gevoel voor timing het advies voor AB InBev maandag tot 'verkopen' en verlaagde het koersdoel van 92 naar 60 euro. Hij lijst niet minder dan acht pijnpunten op.

Eén daarvan is ... Corona. Laboy is erg scherp voor de, in Mexico logischerwijs met verontwaardiging onthaalde, recente beslissing om het iconische Mexicaanse bier voortaan ook buiten Mexico te brouwen. 

We citeren: 'Corona was het laatste grote premiumbier in de wereld met een authentieke oorsprong. Dat soort originele herkomst is één van de redenen waarom producenten van sterke dranken veel hogere prijzen kunnen aanrekenen dan bierbrouwers. Nu ook Corona overal in de wereld gebrouwen kan worden zullen de transportkosten ongetwijfeld lager liggen, maar de authenticiteit en de mystiek van het biertje zijn voorgoed verloren.'

Kijk: zo eindigde echt élk gesprek en élke analyse deze week met het C-woord.