Zanna is boos

Beste lezer, ik ben opnieuw boos. Niet op meneer Di Rupo deze keer – daar blijf ik gewoon boos op – maar op een ander Belgisch heerschap dat hyperbewust met zijn uiterlijk bezig is. Marc Coucke.

Hij wil zijn bedrijf Omega Pharma van de beurs halen. Dat is doodjammer. Met Coucke verliest de Brusselse beurs zowat de meest spraakmakende bedrijfsleider, met Omega Pharma verliest ze haar opvallendste, spannendste en zowat best presterende aandeel sinds Omega’s beursgang in 1998.

Maar is dat een reden om boos te zijn op Marc Coucke? Eigenlijk moeten wij, de kleine beleggers, hem dankbaar zijn voor die dertien jaar van opwinding en - ondanks het vaak zeeziekmakende hobbelparcours van het aandeel – die mooie uiteindelijke return.

Jaja.

Ik ben boos omdat Coucke de beurs onterecht neerhaalt. Te volatiel, vindt hij. Geen geschikte plek voor een bedrijf als het zijne. Die houding stoort me. Omega Pharma is het typevoorbeeld van een bedrijf met ambitieuze groeiplannen dat enkel dankzij de beurs die plannen kon waarmaken. Dankzij een razend klimmende koers sinds het beursdebuut in 1998, kon Coucke meermaals tientallen miljoenen euro’s aan vers kapitaal ophalen. Spotgoedkoop. Hij bood ze aan tegen wat de belegger bereid was te betalen: véél. Coucke profiteerde gulzig. Hij nam er jaarlijks handenvol bedrijven mee over.

Maar de beurs werd al snel een drug. De voordelen van een notering verblindden Coucke en zijn management. Ze gebruikten allengs een te hoge dosis beurs. Het kon niet snel genoeg gaan. Ze wilden Europa’s grootste worden, dus staken ze zich ook diep in de schulden. Tien jaar geleden moesten ze jarenlang meer schulden op binnen het jaar afbetalen dan ze jaarlijks in kas kregen door hun operationele activiteiten.

Dat de koers in het lamentabele beursjaar 2002 van 50 naar 15 euro terugviel, was terecht. Maar Omega krabbelde recht, opnieuw met de trouwe steun van welwillende beleggers. Het aandeel haalde in 2007 een piek van 68 euro.

Vandaag wil Coucke die welwillende beleggers uitkopen tegen 36 euro per aandeel, amper 5,5 procent meer dan de slotkoers van donderdag. Is Coucke een vrek? Een koers die minder dan tien keer de jaarwinst, amper een keer de jaaromzet en 1,2 keer de boekwaarde bedraagt, het is mager. Nu het aan Coucke is de belegger terug te betalen, is het allerminst tegen die opgeblazen koersen van weleer. Dat is niet eerlijk, niet? Of luidt de harde waarheid dat 36 euro al bij al royaal is gezien de huidige context?

De balans oogt nog altijd niet mooi. Omega Pharma torst meer dan 1 miljard ‘immateriële vaste activa’ op zijn actief. Dat is de waarde van licenties en dergelijke, maar vooral van veel ‘goodwill’: het bedrag dat Omega voor de vele overgenomen bedrijven bovenop hun boekwaarde wilde betalen. Nogal wat van die bedrijven komen uit Zuid-Europa. Naar het schijnt gaat het daar niet zo goed. De kans is dus reëel dat Omega die participaties zal moeten afwaarderen. Die ‘impairment’ (als ik boos ben gebruik ik graag dure woorden) kan flink wegen op de winst.

Bovendien blijft de schuld die Omega binnen het jaar moet afbetalen een veelvoud van wat het bedrijf jaarlijks aan cash uit de gewone bedrijfsuitoefening binnenkrijgt. En hoe zit dat met dat exclusiviteitscontract voor de distributie van generische geneesmiddelen in België? Dat contract vervalt in 2014 en moet heronderhandeld worden. ‘Dat kan 20 procent omzet kosten’, zei Coucke grimmig tijdens de algemene vergadering in mei. Slik! Of zei hij dat om de koers alvast wat te drukken omdat hij toen al met een beursexit bezig was? Foei Zanna, dat is een stoute veronderstelling…

Hoe dan ook, om al die redenen lijkt 36 euro een faire uitkoopwaarde. En Coucke zal ongetwijfeld opgelucht zijn als hij van de beurs verlost is. Het was allemaal inderdaad niet zo gezond voor hem. Hij kickte op die hallucinerend vicieuze geneugten van een al te vlot stijgende beurskoers. Veel generatiegenoten kickten mee: Lernout & Hauspie, Real Software, noem ze maar op. Omega Pharma heeft die wilde beurstrip tenminste overleefd, dat moeten we Coucke nageven.

Hopelijk beseft hij dat hijzelf, niet de beurs en niet de kleine belegger, de roetsjbaan koos waarop zijn bedrijf die fabelachtige rit maakte. Als hij dat beseft, hoef ik alvast op Marc Coucke niet boos te blijven.