Zanna - Een stukje Griekenland
'O neen. Zanna ook al?' Ja, beste lezer, ik besef het. Iedereen schrijft tegenwoordig over Griekenland. Maar al is dit het laatste wat je over dat land wil lezen, lees het toch maar. Want dit is misschien wel dé oplossing voor die hele Griekse miserie.
Oplossingen liggen vaak in het uitspelen van het talent van de protagonist. Waar is Griekenland dan echt goed in? En de andere PIGS-landen Italië, Spanje en Portugal? Olijfolie? Vooral zon en zee en strand en zwemmen. Vakantie! We spelen vakantieland Griekenland uit.
Maar eerst iets anders. 'Wat is het verschil tussen een aandeel en een obligatie?' Ziedaar de vraag van een zeskoppig mannelijk Tijd-comité dat ruim vijf jaar geleden wilde peilen wat die jonge columniste waard was - nooit gedacht trouwens dat zoveel chefs zich voor een banaal sollicitatiegesprek willen vrijmaken.
'Ik ga over de beurs schrijven en jullie stellen me zo'n vraag?', beantwoordde ik vrouwelijk maar oprecht verbaasd de vraag met een andere vraag. 'Meiske, wij stellen die vraag hier al 25 jaar aan iedere sollicitant. Allez, kom, antwoorden', bitste een van de zes koppen terug.
Dat een obligatie schuldpapier is, zei ik, een bewijs voor de schuldeiser dat hij geld leende aan de schuldenaar. En dat aandelen een deel zijn van het kapitaal. Met een aandeel ben je een stukje eigenaar. In jaren dat het goed gaat, krijg je een deel van de winst, in andere jaren krijg je niets. Obligatiehouders krijgen in principe jaarlijks een coupon en de terugbetaling van hun inleg na een afgesproken periode. Voor aandeelhouders is er geen deadline, zei ik slim (redactiechefs houden van dat woord, 'deadline'). De week nadien, op 1 mei 2006, verscheen mijn eerste column.
En nu schrijf ik een eerste column over Griekenland. De Europese leiders willen niet weten van een Grieks faillissement. Zij denken aan al die miljarden aan Griekse overheidsobligaties die bij hun banken zitten. Die banken rekenen op de terugbetaling van hun inleg, anders komen ze in de problemen. Europa moet het zwalpende Griekenland miljarden bijpassen, maar veel Europeanen staan daar niet voor te springen. Dat is een bodemloze put, zeggen ze niet geheel onterecht. En die Grieken verdienen onze gulheid niet, zeggen ze. De Grieken hebben het onder de europaraplu inderdaad uitgehangen in de jaren 00.
Maar wat indien al die Griekse overheidsschulden zouden worden omgezet in aandelen? Ook al geeft een land geen aandelen uit zoals een bedrijf, we kunnen hier wel de principes van aandelen gebruiken. Bijvoorbeeld: alleen delen in de winst als er winst is. Een overschot op de begroting: zelfs voor een schuldenvrij Griekenland moet dat ooit lukken.
Griekenland speelt vervolgens zijn vakantietroef uit. Het aandeel biedt als 'dividend' een verblijf op Griekse bodem aan. Het aantal dagen en de graad van comfort hangen af van de waarde en looptijd van de omgezette obligatie. Maar bedenk eens wat een toerismeboost dat zou teweegbrengen! En wat een tewerkstellingsboost! Al die aanspoelende aandeelhouders moeten voeding en bedden hebben. O ja, en het zijn aandelen aan toonder, dus als ik geen tijd heb mag mijn vriend Jos gaan. Op die manier zit het daar niet vol bankiers en hoeft meneer Trichet van de ECB niet het hele jaar door in een Grieks luxehotel te verblijven.
Het plan staat of valt met een billijke waardering van die aandelen. Een aandeel, volgens de theorie, weerspiegelt de huidige waarde van alle geschatte toekomstige opbrengsten. Maar een stukje Griekenland, wat is dat waard? De eerstvolgende jaren allicht niet veel, behalve dat vakantiedividend dan. Nadien kan daar wel degelijk waarde inzitten, in elk geval voldoende om die posities in de bankboeken niet te hoeven afwaarderen. Er zullen wel enkele afspraakjes en wetswijzigingetjes moeten worden gemaakt. Kapitaalvereisten en MiFID-regels, bijvoorbeeld.
En we moeten voorkomen dat er een domino-effect van komt, dat we niet op de duur bij tien eurolanden de obligaties in aandelen moeten omzetten. 60 procent van de Belgische overheidsobligaties zit in buitenlandse handen, schijnt het. Zijn wij er echt klaar voor die allemaal in ons land te ontvangen, als ze hun dividend willen komen opeisen? Ik ontruim alvast mijn hooizolder voor een kleine buitenlandse belegger.
Zanna
Meest gelezen
- 1 Bonte, het oudste en enige riffelbedrijf van België, stopt ermee: ''Wat moeten wij nu doen?', vragen klanten'
- 2 Élodie Ouédraogo over het einde van Unrun: ‘Ik voelde zo veel schaamte, maar ook opluchting’
- 3 Paul Gheysens, de gevreesde vastgoedboer met twee gezichten
- 4 Euroclear werd bijna voor 2 miljard euro opgelicht, maar parket weigert dat te onderzoeken
- 5 Kerstakkoord bij Volkswagen: 35.000 jobs weg, autoproductie stopt in twee fabrieken