Hoe slanker, hoe goedkoper de financiering

Even in schooljufmodus gaan, waarvoor excuus: de kerntaak van een bank is op korte termijn deposito’s aantrekken en die gelden op lange termijn in kredieten aan bedrijven, gezinnen en overheden omzetten. Een bank maakt maw zichzelf illiquide om de economie liquide te maken. In ruil ontvangt een bank intermediatiemarge, verschil LT/KT.

Probleem bij Dexia is dat de bank aan activazijde sinds de creatie uit de fusie van Jef en Marianne een tekort aan ‘stabiele fondsen’ heeft, klantendeposito’s. En het dus een belangrijk deel van haar langlopende portefeuille beleggingen en kredieten moet (her)financieren op de interbankenmarkt of – heaven forbid, via dingen zoals floating rate notes. Alleen is die kortetermijnfinanciering een heel stuk kritischer en veeleisender dan de bijzonder gedweeë spaarders die zonder morren hun geld tegen nulrente bij Dexia parkeren.

Om een te lang verhaal kortlopender te maken: hoe meer Dexia zijn actiefzijde inkrimpt, hoe meer kredieten en beleggingen Dexia puur met spaardeposito’s (de Belgische en Turkse spaarder, quoi) goedkoper kan financieren en hoe minder met dure interbankenmarkt - waar Dexia gelet op de Zerohedge-Schadenfreude duidelijk even laag staat aangeschreven als Düsseldorf. Hoe slanker, hoe goedkoper de financiering dus.

Lees ook: Arm Dexia

Kurt Vansteeland