"Het einde van de euro lost niets op"

Dit verkeerd inschatten van de politieke dimensie blijkt soms uit stellingen zoals "de euro is eerder een product van politieke wil eerder dan van een natuurlijke economische evolutie." 

Bernal geeft toe dat studies aantonen dat de eurozone geen "optimale muntzone" is (een concept ontwikkeld door de Nobelprijswinnaar Robert Mundell). Maar wat minder wordt gezegd, is dat de VS evenmin zo'n optimale zone zijn. 

Bepaalde Amerikaanse staten hebben meer gemeenschappelijk (op economisch vlak) met de Canadese provincies aan de andere kant van hun grens dan met verder afgelegen staten binnen de VS. 

Het uit de euro stappen en het herinvoeren van gedevalueerde nationele munten zou sommige Europese landen in theorie  toelaten hun concurrentiekracht te verhogen. 

In de praktijk evenwel komt echte vooruitgang inzake concurrentiekracht van de economische fundamentals en niet van het manipuleren van de wisselkoers, aldus Bernal. Ook zou het nut van een devaluatie voor een land worden beperkt door de devaluatie van de buren. 

Inzake schulden zouden landen die de euro verlaten kunnen kiezen tussen het behoud van de schuld in euro (waardoor de schuldenlast toeneemt) of het omzetten in de "nieuwe" munt (dus een schuldherschikking). 

Het gevolg van dat laatste zou zijn dat zo'n land het vertrouwen van de markten verder verliest en de rente moet optrekken om de kapitaalvlucht tegen te gaan, waardoor de groei helemaal onderuit zou gaan. 

De dood van de euro zou Europa volgens Bernal meer dan 20 jaar terug in de tijd sturen. 

Roland Legrand