Commentaar: Jackpotregeling

De vakbonden konden bij Opel dus niet onder doen en het is andermaal een regeling geworden om u tegen te zeggen. Wie vrijwillig vertrekt, strijkt een ontslagvergoeding van 144.000 euro op en de arbeiders die op 50 jaar met brugpensioen gaan, behouden 82 tot 89 procent van hun laatste nettoloon. En mogelijk wordt dat nog meer, want als de bedienden bij Opel volgende week een nog betere regeling uit de brand slepen, dan willen ze dat die ook van toepassing wordt voor de arbeiders. Wat met Volkswagen nog een uitzondering leek, blijkt een trend te worden.

Het is treffend hoe de vakbonden kort gewin lijken te verkiezen boven een goed doordachte langetermijnstrategie voor een gezonde arbeidsmarkt. Het akkoord bij Opel noemen ze 'heel goed' en ze prijzen zichzelf omdat ze de vertrekkende werknemers op een meer dan stevige gouden handdruk kunnen trakteren. Het weze de arbeiders van Opel gegund, maar de vraag is of dit soort van jackpotregeling op termijn de arbeidsmarkt en de financiële situatie van ons land niet zal verzuren.

Een eerste vaststelling is dat de voorwaarden die voor het brugpensioen werden bedongen misschien wel dermate comfortabel zijn dat de doorsnee vijftiger liever achterover leunt dan op zoek te gaan naar een nieuwe job. De vakbonden lijken hun rol te beperken tot het aanreiken van een financieel oorkussen. Maar wat hebben ze gedaan om binnen het akkoord met de directie van Opel afspraken te maken over de begeleiding van de 50-plussers naar een nieuwe job? Als er dan al zo'n afspraken zouden gemaakt zijn, dan worden die in ieder geval op de achtergrond gedrukt door de zegekreten van de vakbonden over de vette cheques. Was het niet de bedoeling van het Generatiepact om mensen van 50 jaar en ouder actief te houden? Niet alleen omdat ze met hun ervaring veel kunnen betekenen voor de ondernemingen, maar ook omdat de pensioenkosten anders vrij snel onhoudbaar worden.

Een tweede vaststelling is dat het zwaaien met riante ontslagpremies heel wat ondernemingen aan het denken zet. Als bedrijfsleider begin je wel te aarzelen om extra mensen aan te werven in een omgeving waarin ontslagregelingen - het kan na een periode van voorspoed ook wel eens tegenslaan in het bedrijf - duidelijk aan inflatie onderhevig zijn. De trend die met de ontslagregelingen bij Volkswagen en Opel gezet is, ontsnapt ook niet aan de aandacht van internationale bedrijven die eventueel in België willen investeren en dus arbeidsplaatsen kunnen creëren.

Het spreekt voor zich dat de vakbonden de belangen van de werknemers moeten verdedigen. Maar zoals ze de zaken ook nu weer bij Opel aanpakken, lijkt hun tussenkomst vooral te bestaan uit het bedingen van een financiële troost voor werknemers die het slachtoffer worden van een herstructurering. Als vakbonden echt de belangen van de werkende mensen willen verdedigen, dan moeten ze een stap verder durven doen en in de eerste plaats ijveren voor omstandigheden waarin werkgelegenheid voor alle generaties gegarandeerd wordt.

Dirk Selleslagh