Meer vrouwen in tech? Daarvoor reken ik op de mannen

Entourage is een nieuwe start-upstudio van onder anderen de techondernemer Pieterjan Bouten, die er meteen een investeringsfonds van 30 miljoen euro tegenaan gooit. Bewonderenswaardig, net als zijn missie meer start-upbedrijven zoals Showpad, Silverfin en Lighthouse uit te bouwen.

Wie kijkt naar de investeerders kan alleen maar onder de indruk zijn van de lange lijst mannen. Op Conny Vandendriessche en Françoise Chombar na is in de lijst geen enkele vrouw te vinden. Ondanks alle applaus voor het initiatief leidt die vaststelling tot wat commotie bij vrouwen. Dat verbaast me niet: er zijn weinig tot geen vrouwelijk techondernemers die voldoende aan hun ondernemersavontuur hebben overgehouden om grote bedragen te investeren in een fonds.

Laat me voor de goede orde benadrukken: voor wat elk van de investeerders bereikt heeft, heb ik enorm veel respect en bewondering. Dat ze het ondernemerschap in Vlaanderen willen ondersteunen, kan ik alleen maar toejuichen. Toch hoop ik dat ze in hun enthousiasme niet vergeten voorbij de eigen men's club te kijken. Daar is voorlopig weinig van te merken. Het ziet ernaar uit dat het selecte clubje select zal blijven, een behoorlijk pijnlijke vaststelling.

Als het fonds zich echt richt op de technologie van de volgende generatie, dan is daar een diverse blik voor nodig. Technologie bouwen is nooit neutraal. Daarom is het zo belangrijk dat we ook vrouwelijke investeerders en ondernemers krijgen.

Wintercircus

Het Gentse Wintercircus, een gigantisch ondernemersproject van dezelfde personen, lijkt dat ook niet meteen te beseffen. Het is het prototype van een hippe, megasuperlatieve plaats waarvoor je à la Silicon Valley alleen maar ontzag mag hebben.

De start-ups die zich in het Wintercircus willen vestigen moesten zich aanmelden en langs een jury passeren. En ook het liefst iets met AI doen. Als je vrouwelijke ondernemers wil afschrikken, is dat het perfecte recept. Een jury schreeuwt competitie, terwijl vrouwen zoeken naar samenwerking en ondersteuning. Als over inclusievere communicatie was nagedacht, hadden ook die woorden centraal kunnen staan.  

De locatie is architecturaal impressionant, maar bij de ombouw naar een ondernemershub zijn voor de inrichting amper vier vrouwelijke ondernemers gehoord, tegenover veertig mannen. Atriums om te pitchen, boxen om te bellen, een grote bar, een gigantisch middenplein, het ziet er allemaal magnifiek uit, maar veilig, geborgen of warm is het niet. Dat lijkt banaal, maar dat is het niet. Je creëert er een inclusievere sfeer mee, zodat ook vrouwen zich thuis voelen en niet het gevoel krijgen dat ze zich moet forceren. 

Als ik ga spreken over de noodzaak van vrouwen in de techwereld komen studentes me achteraf geregeld vertellen over proffen die jonge mannen waarschuwen dat ze beter geen vrouwen in hun groepje opnemen. Dat wel doen, zou hun kansen op durfkapitaal verkleinen als hun idee tot een start-up uitgroeit. In bedrijven vertellen vrouwelijke programmeurs me dat hun code steevast gedubbelcheckt wordt. Of dat hun ideeën worden weggewuifd, waarna een mannelijke collega die twee meetings later recupereert.

Fix the system, not the women. We kunnen het niet genoeg herhalen. Als vrouwen kunnen we het niet alleen. Daarom reken ik op de mannen, vooral de mannen met het geld om te investeren en een impact te hebben. Aan hen vraag ik het systeem mee te helpen repareren, en het niet verder te bestendigen.