Decennium van het vertrouwen
Dit is mijn allerlaatste column van het decennium. De volgende is al voor 2020, de mythische datum waar we zo naar hebben uitgekeken. Ik kan niet zeggen hoeveel keer ik de afgelopen tien jaar ben gaan spreken voor een bedrijf dat dan vol trots zijn ‘Plan-2020’ voorstelde. Strategy-2020, Customers-2020, Vision-2020... Ik zag ze allemaal passeren.
Wie vandaag nog een ‘2020’-plan heeft, moet zich wel heel mottig beginnen te voelen. Je bent dan zo ‘out of touch’ dat je net zo goed met een Millet-jas over straat kan gaan lopen terwijl je het Bronski Beat-deuntje neuriet dat je als ringtone op je Nokia 3310 hebt gezet. Nee, 2020 is helaas helemaal old school geworden. Dus, what's next?
Even terugblikken helpt vaak. Tien jaar geleden hadden wij net Porthus van de Brusselse beurs gehaald. Het werd overgenomen door onze op Nasdaq genoteerde Canadese sectorgenoot Descartes. Porthus was een van de eerste 'cloud'-bedrijven in Europa, toen het woord nog amper bestond. We waren misschien iets te vroeg. Met handen en voeten moesten we uitleggen wat de cloud was, en waarom het überhaupt een goed idee was om je gegevens niet meer lokaal te bewaren, maar ‘op een computer van iemand anders’.
Fast forward naar vandaag. Een paar weken geleden kondigde het Amerikaanse ministerie van Defensie de Joint Enterprise Defense Infrastructure (JEDI) aan. Het grootste cloudcontract ter wereld is 10 miljard dollar waard en zal de gegevens van het Pentagon resoluut naar de cloud brengen. Als er vandaag nog mensen piepen dat de cloud niet veilig is, dat ze dan eens naar JEDI kijken.
Het contract ging tot ieders verbazing niet naar de gedoodverfde winnaar Amazon, maar naar Microsoft. Amazon is met ‘Amazon Web Services’ de grootste cloudleverancier. Toen het bedrijf dat tien jaar geleden opstartte, vond iedereen dat maar een gek idee. BusinessWeek kopte: ‘Bezos wants to run your business with his web technology, but Wall Street wished he would just mind the store.’ Vandaag is de cloudbusiness van Amazon wellicht de grootste winstmotor van Bezos’ imperium. JEDI ging niet naar Amazon door een tussenkomst van president Donald Trump, die een bloedhekel heeft aan CEO Jeff Bezos. Bezos is ook de eigenaar van The Washington Post, die op zijn zachtst gezegd redelijk kritisch is voor de Amerikaanse president.
In het Westen vertrouwen we bedrijven als Apple en Google onze intiemste data toe, maar wantrouwen we onze overheden. In het Oosten zien we net het omgekeerde gebeuren
Het is misschien tekenend voor het voorbije decennium. Technologie is pal in het midden gaan staan van al onze discussies over strategie. In het bedrijfsleven, maar ook in naties. Als een land als de VS besluit om al zijn defensie-informatie toe te vertrouwen aan een cloudprovider, zie je pas de cruciale rol die technologie speelt en in de toekomst nog veel meer zal spelen. De invloed van innovatie wordt steeds intenser, het gaat steeds sneller, maar onze zichtbaarheid als bedrijf lijkt korter en korter te worden.
Voor een land is het al helemaal problematisch geworden. Vorige week trok Bezos van leer tegen de militairen op het jaarlijkse Reagan National Defense Forum, waar hij een keynote mocht geven voor de top. Hij waarschuwde de generaals voor een levensgevaarlijke evolutie. De VS zijn hun technologische superioriteit aan het verliezen, wat een bedreiging vormt voor de nationale veiligheid. Vooral China moest het ontgelden. Volgens Bezos ‘wil je niet vechten met een vijand die even sterk geworden is’. Zelfs de VS hebben moeite om bij te blijven in een wereld die door technologie steeds sneller evolueert.
Het voorbije decennium was ongetwijfeld dat van de technologische disruptie. Bedrijfsmodellen werden aan flarden gerukt, veranderingen stapelden zich sneller en sneller op, en we zijn terechtgekomen in de ‘never normal’ waar geen status quo meer bestaat.
Wat moeten we dan voorspellen voor het volgende decennium? Wat is het plan-‘2030’?
De disruptie is meer en meer doorgedrongen van start-ups naar bedrijven en van een nationaal naar een internationaal spectrum. De komende jaren zullen we koers moeten varen in een geopolitiek landschap waar twee landen vechten om de technologische suprematie op de planeet.
Het wordt vooral een kwestie van vertrouwen. ‘Trust’ wordt volgens mij het woord van de volgende tien jaar. In het Westen vertrouwen we bedrijven als Apple en Google onze intiemste data toe, maar wantrouwen we onze overheden. In het Oosten zien we net het omgekeerde gebeuren. Daar zien burgers wel het nut in van een overheid die regeert op basis van data. Bedrijven, merken en ondernemers moeten meer dan ooit vechten om het vertrouwen van de klant te blijven verdienen. De volgende tien jaar worden de Trust-jaren.
Meest gelezen
- 1 Bonte, het oudste en enige riffelbedrijf van België, stopt ermee: ''Wat moeten wij nu doen?', vragen klanten'
- 2 Élodie Ouédraogo over het einde van Unrun: ‘Ik voelde zo veel schaamte, maar ook opluchting’
- 3 Paul Gheysens, de gevreesde vastgoedboer met twee gezichten
- 4 Euroclear werd bijna voor 2 miljard euro opgelicht, maar parket weigert dat te onderzoeken
- 5 Kerstakkoord bij Volkswagen: 35.000 jobs weg, autoproductie stopt in twee fabrieken