Bert Kruismans | Toch weer in beeld geweest

Als één plek op deze wereld haar naam echt heeft gestolen, dan is het ongetwijfeld de Verboden Stad in Peking. Toegegeven, de Lilse Bergen in Gierle zijn een waardige runner-up. Hebt u die ooit gezien? De Lilse Bergen zijn een zandbak met een plas in, zo plat als een glas plat water dat vier dagen platweg in de zon heeft gestaan.

Maar op één staat dus de Verboden Stad, een stadje steevast overspoeld door buitenlanders. Deze week was het premier Alexander De Croo (Open VLD) die er zonder gêne met West-Vlaams varkensvlees liep te leuren. Volgens zijn spindoctors moet dat zowat de beste move zijn om op 9 juni stemmen te halen in Brakel en omstreken.

Onze politici mogen het al eens oneens zijn, van één ding zijn ze allen vast overtuigd. Het buitenland is de beste plek om je ster in het binnenland te laten schitteren. De burgemeester van Aalst, Christoph D’Haese (N-VA), dook ooit samen met zijn derde schepen, Jean-Jacques De Gucht (Open VLD), op bij de Unesco in Parijs. Parijs! Ik zweer het. Niemand weet nog waarom ze daar opdoken, maar ze waren er toch maar geweest. 

Ook de Vlaamse tegenhanger van De Croo, Jan Jambon (N-VA), kan in zijn eigen binnenland het aura van het buitenland wel gebruiken. Varkensvlees verpatsen aan de Chinezen zou voor Jambon de geknipte job zijn, maar gelukkig is er nog zoiets als het Belgische voorzitterschap van de Europese Unie, waar je altijd een persoonlijk wagonnetje kan aanhaken. U kent de parabel van de muis die samen met de olifant in de woestijn een stevige stofwolk veroorzaakt.

Waalse wijnbouwers

In de Naamse ambtswoning, het Elysette, heerst daarentegen qua verkiezingskoorts een zekere rustige vastheid, of een vadsige rust. U mag kiezen. Wallonië mocht zich deze week net als Brussel en Vlaanderen voorstellen aan de buitenlandse pers. Het gewest pakte maandag uit met de Bois du Cazier in Marcinelle, de biotechnologie in Gosselies en - het doelpubliek bestond tenslotte uit journalisten - het beste van de Waalse wijnbouwers. Minister-president Elio Di Rupo (PS) schitterde de hele dag door afwezigheid. Hij koos voor - u raadt het nooit - het beantwoorden van parlementaire vragen in de Waalse Assemblee. Di Rupo heeft dan ook makkelijk praten. De man is 72 en kiest straks voor een landingsbaan in het Europees Parlement. 

Dan is het enthousiasme van Jambon voor dat Belgische voorzitterschap net iets groter. Hij organiseert een top van Europese regio’s, niet met iedereen, maar met gelijkgestemden. Dat vergroot een ietsiepietsie de kans op succes. Hij was woensdag in Antwerpen de gastheer van de buitenlandse pers en trakteerde zaterdag op een groot volksfeest in Mechelen. De Vlamingen zouden anders nog vergeten dat België een halfjaar voorzitter is van de Europese Unie.

Jammer dat de fuif werd ontsierd door een klein minpuntje. Het gezwaai met vlaggen van een onderdrukte bevolkingsgroep, die ijvert voor een eigen onafhankelijke staat, was nog het minste. Dat kadert tenslotte in de Vlaamse traditie. Probleem was vooral dat de slamdichteres Hind Eljadid zich op het podium van tekst had vergist. Kan gebeuren bij een liveoptreden. Het programmaboekje vermeldde een haiku van Herman Van Rompuy, maar er kwam iets helemaal anders uit haar mond gerold. En het verminken van het oeuvre van Van Rompuy doe je in deze vrijheidslievende regio niet ongestraft. Eljadid vloog zes uur lang de cel in.

Hoewel, misschien debiteerde ze toch een pennenvrucht van Van Rompuy. Niemand kent het volledige oeuvre van Herman tenzij, zo gissen wij, Herman zelf. En hem hebben we in deze vreemd genoeg nog niet gehoord. Hij is dan ook naar verluidt geen kandidaat bij de nakende verkiezingen.