Bert Kruismans | Het koning Boudewijn-moment van het jaar

Na de Duitstalige regering, die zo slim is zich in stilte en nuttig bezig te houden, moet die van de Franse Gemeenschap zowat de onbekendste van het land zijn, zelfs voor Franstalige burgers. Als ze al in het nieuws komt, is het meestal met de klassieke riedel dat ze nu echt wel dringend geld nodig heeft. 

Maar deze week haalde haar minister-president, Pierre-Yves Jeholet (MR), zelfs de Vlaamse pers met een stevige uitschuiver. In een hoofddoekendebat op RTL sneerde hij naar een Kamerlid van de PTB: 'Kom ons hier niet de les spellen. Er gelden hier regels die u hoort te respecteren. Als u dat niet bevalt, hoeft u niet in België te blijven.'

Zijn tegenstrever, geboren in Marokko, hengelde nog naar concreet reisadvies. 'En waarheen moet ik dan volgens u vertrekken?' Maar het kwaad was geschied.

Bij sommige mensen van goede wil komt het allemaal boven na een kort maar intens verblijf in het Hemelrijk van Sint-Niklaas. Anderen gaan uit de bocht in de slotkilometers van een vermoeiende verkiezingscampagne. 

De andere partijen repten zich om hun verontwaardiging te uiten. Het gelijkekansencentrum Unia labelde de uitspraak als typisch alledaags racisme dat niet strafbaar is. De regeringsleider zag zich gedwongen met een verklaring te komen. Excuses bleven wel uit, zowel van Jeholet als van zijn voorzitter Georges-Louis Bouchez. Die had enkele maanden geleden, na de ode van Conner Rousseau aan de Roma, nog verklaard dat hij voor dergelijke uitspraken meteen ontslag zou nemen. 

Maar in het politieke universum staan excuses, luttele uren voor een stembusslag, gelijk aan harakiri plegen. En met zo’n uithaal verlies je wat kiezers, maar je wint er misschien ook enkele. Je hebt dan wel en stoemelings op dat hondenfluitje geblazen, maar als de honden het leuk vinden, tja. Keer terug naar uw land! Voor sommige mensen bekt dat goed, zolang het niet tot hen is gericht. In 2012 excuseerde de toenmalige MR-minister Didier Reynders zich nog nadat hij in de Senaat Molenbeek het buitenland had genoemd, maar 2012 is dan ook lang geleden.

Onmogelijkheid te regeren

Jeholet voelt zich misschien ook wat slechter in zijn vel omdat hij vorige week zonder veel opschudding zijn eigen Koning Boudewijn-moment beleefde. Met een wisselmeerderheid van PS/Ecolo/PTB heeft het Franse Gemeenschapsparlement onlangs het beruchte landschapsdecreet voor het hoger onderwijs goedgekeurd. Omdat de koning er bij regionale wetgeving niet aan te pas komt, is het aan de gemeenschapsregering om het decreet te tekenen en af te kondigen. Maar Jeholet en zijn MR-minister van Hoger Onderwijs Françoise Bertieaux hebben dat vorige week mordicus geweigerd. Ze verkeerden naar eigen zeggen in de onmogelijkheid te regeren. 

Tijdens de bespreking van het nieuwe decreet in het parlement had de MR een voorafgaandelijk advies van de Raad van State gevraagd. Intussen werd de tekst toch door een wisselmeerderheid goedgekeurd. De Raad van State wordt bevolkt met mensen die logisch denken. Die lieten vorige week weten dat een voorafgaandelijk advies aan de stemming moet voorafgaan en dat ze hier dus geen advies kunnen geven. Krijg daar maar eens een speld tussen. 

Volgens de MR was het decreet dan ook onwettelijk en konden haar ministers dat niet met een gerust geweten ondertekenen. De andere meerderheidspartijen lazen hetzelfde advies helemaal anders. De vicepremiers Bénédicte Linard (Ecolo) en Frédéric Daerden (PS) hebben de nodige handtekeningen geleverd.

Louis, het bekende orakel uit Leuven, zei in 2000: 'Paars-groen, dat eindigt in bont en blauw.' Zouden ze dit keer, na 9 juni, in Franstalig België wel naar Louis luisteren?