Woke is een te bedrijvig beestje

'Diversiteit op het werk is onvoldoende. Alleen in inclusieve omgevingen kan iedereen zichzelf zijn.’ Het zou goed zijn die twee cruciale termen eerst goed af te bakenen. Onder diversiteit en inclusie verstaan wokeactivisten iets anders dan de traditionele invulling die de meeste mensen aan die begrippen geven.

Wat is woke? Woke is een obsessie met huidskleur, ras, gender of seksuele oriëntatie. Mark Elchardus noemt dat kleine identiteitsstreven of identitaire particularisme in zijn pas verschenen boek 'Reset' ‘een schoolvoorbeeld van hoe handelen geïnspireerd door het streven naar gelijkheid en waardigheid kan ontsporen en leiden naar kleingeestigheid en haat.’

In omgevingen waar wokeactivisten een voet aan de grond krijgen, scheppen ze heel snel een klimaat van zelfcensuur en repressie. Als wat je zegt tot je ontslag kan leiden, is er eigenlijk geen sprake meer van vrije meningsuiting. Als je door je werkgever niet meer benaderd wordt als individu maar louter als lid van de identitaire categorie waartoe je behoort en op basis waarvan je bepaalde eigenschappen zou hebben, is dat racisme en seksisme. Dat is een gevaarlijke evolutie, die absoluut niks met rechtvaardigheid te maken heeft. 

Delicten

Ooit werd de politieke rechterzijde gezien als een vijand van de vrije meningsuiting en was het de linkerzijde die rebelleerde tegen alle mogelijke beperkingen van het recht op zelfexpressie. Het is opmerkelijk hoe de tafels tegenwoordig gedraaid zijn. Vandaag zijn het links-liberalen en radicaal links die haatspraakwetten willen doorduwen, waardoor opinies plots delicten worden. De definitie van wat ‘haatspraak’ is, verandert voortdurend.

Grote bedrijven zijn de nieuwe frontlijn voor een machtsstrijd om via de hr-afdelingen voet aan de grond te krijgen en het woke gedachtegoed door te duwen. Plots ontstaan daar ‘employee network groups’ en ‘bias response trainingen’ waar werknemers attent worden gemaakt op ‘microagressies’ en gewezen wordt op ‘safe spaces’.

De bedoeling is steeds dezelfde: onder het mom van meer rechtvaardigheid en het streven naar diversiteit en inclusie worden allerhande beperkingen op expressie en taalgebruik ingevoerd. Het gevolg is dat niemand nog de mond durft te openen uit vrees een of andere minderheid op de tenen te trappen. Dat zoiets niet bevorderlijk is voor de sfeer onder collega’s of zelfs het contact tussen werknemers en allerhande zelfbenoemde ‘minderheden’ doet blijkbaar niets ter zake.

Dat klimaat van angst en repressie is een onderdeel van een machtsspel waardoor een kleine maar radicale minderheid haar wil kan opleggen aan een grote, zwijgende meerderheid. Dat doet ze door allerhande maatregelen die de vrije communicatie aan banden leggen: ‘speech codes’, ‘safe spaces’, ‘bias response trainingen’ of ‘civic dinners’. Het zijn allemaal instrumenten uit ‘het grote repressieve wokearsenaal’. Hoe je een zwijgende meerderheid kan onderwerpen aan de wil van een activistische kleine minderheid legt Nicholas Nassim Taleb uit in 'The Most Intolerant Wins: The Dictatorship of The Small Minority', een hoofdstuk uit zijn boek 'Skin In The Game'.

De wokebeweging ziet onze onveranderlijke uiterlijke kenmerken als onze belangrijkste eigenschap. Ze ziet de ganse maatschappij door de simplistische lens van het conflict tussen onderdrukten en onderdrukkers. En wat haar betreft ben je een onderdrukker - niet op basis van je gedrag, maar op basis van je geslacht en je huidskleur. De blanke heteroman is de kop van Jut. Identitaire politiek ontmenselijkt groepen in onze samenleving op basis van hun onveranderlijke uiterlijke kenmerken. Dat is niet alleen racistisch en seksistisch. De twee grote seculiere religies van de voorbije eeuw, het nazisme en het communisme, hebben ons geleerd dat dat altijd en overal tot geweld, goelags en genocide leidt.

Grote bedrijven ontdekten na de financiële crisis van 2008 de woke-ideologie als een gemakkelijke reddingsboei om hun fel gedeukte imago uit te blutsen, zonder dat ze daarvoor echt moesten hervormen of fouten uit het verleden rechtzetten. Woke is deugen zonder daden. Diversiteit en inclusie zijn holle begrippen die de aandacht moeten afleiden van een gebrek aan aansprakelijkheid. Het verdeelt ook de werknemers onder elkaar. En het laatste wat je als werkgever wilt, is een verdeelde werkvloer.