Open VLD-voorzitster Eva De Bleeker: 'Sterkste schouders dragen al meer dan genoeg lasten'

Het regent de jongste weken weer voorstellen om de ‘vermogenden’ extra te belasten. Voor de socialisten is het de inzet van federale onderhandelingen en op Vlaams niveau spreekt men van nieuwe vermogenstoetsen.

Het is het spook dat opdoemt telkens als we budgettair moeilijke keuzes moeten maken in ons land. ‘Laat de rijken er maar voor betalen’, klinkt dan als een voor de hand liggende oplossing. Alleen is dat pure fictie. Het is zelfs geen fausse bonne idée, maar ronduit slecht en onrechtvaardig beleid.

Een vermogensbelasting die echt geld moet opbrengen, een echte budgettaire impact moet hebben, zal altijd de werkende en sparende middenklasse treffen. Dat leert het buitenland ons, waar bijna alle vermogensbelastingen enkele jaren na de invoering weer worden afgeschaft. Waarom? Ze leiden tot massale kapitaalvlucht, economische schade en treffen uiteindelijk de burgers die na jaren hard werken een bescheiden spaarpot hebben opgebouwd.

Die bijkomende belasting is ook fundamenteel onrechtvaardig. De sterkste schouders dragen al de zwaarste lasten in ons land. Sterker nog, ze dragen bijna alle lasten.

Als we naar de personenbelasting kijken, betaalt de rijkste 10 procent ongeveer 50 procent. De rijkste 50 procent betaalt 90 procent van de personenbelasting. Dan houden we nog geen rekening met roerende voorheffingen, onroerende voorheffingen, sociale bijdragen, erfbelastingen, enzovoort. Allemaal lasten op diezelfde groep werkende, ondernemende en sparende Vlamingen. A fortiori wil Vlaams minister van Wonen en Klimaat Melissa Depraetere (Vooruit) die groep mensen ook nog eens uitsluiten van bepaalde overheidssteun. Met andere woorden: alles betalen, niets krijgen.

Ten slotte heb je voor een vermogensbelasting een vermogenskadaster nodig. Een soort totale inventaris van wat mensen bezitten. Van een spaarrekening tot erfstukken of een kleine aandelenportefeuille. Dat is wat minister Depraetere en de Vlaamse regering willen doen met nieuwe vermogenstoetsen. Weer een nieuw niveau van overheidsinmenging in ons privéleven en weer een laag bureaucratie erbij.

Het populistische pleidooi voor een nieuwe ‘rijkentaks’ is dus een drievoudige aanslag: het is slecht, inefficiënt beleid, onrechtvaardig en een nieuwe inbreuk op onze privacy. En het biedt een compleet oneerlijk antwoord op de budgettaire uitdaging die voor ons ligt. Die kan alleen worden aangepakt door moedige politieke beslissingen te nemen. Door fundamenteel te hervormen en werken te belonen, door te besparen waar nodig en door vol in te zetten op groei en ondernemerschap.