Laat onnodige communautaire spelletjes achterwege in Brussel

Negentig dagen na de verkiezingen verdienen de meer dan 1,2 miljoen Brusselaars dat hun nieuw verkozenen aan de slag gaan. Hoewel het Brussels Parlement in de startblokken staat, moet de regeringsvorming nog beginnen. Dat valt niet te verantwoorden. Zonder volwaardige regering is een doortastend beleid onmogelijk. De dringend aan te pakken dossiers zijn nochtans talrijk. Tijdverlies maakt het nog moeilijker om ze op te lossen.

De kiezer heeft de kaarten vooral aan Nederlandstalige kant erg origineel gelegd. Maar in die groep van 17 verkozenen moet het toch mogelijk zijn een ploeg van 9, of nog beter 10, verkozenen te vormen.

Dat daarvoor vier partijen nodig zijn, is inmiddels voor iedereen duidelijk. Die vier partijen moeten rond de tafel worden gebracht. De N-VA, Open VLD en Vooruit hebben zich bereid getoond. Waarop wacht Groen? Het is prioritair daar zo snel mogelijk werk van te maken.

Het help daarbij niet de communautaire kaart te trekken. Elk excuus heeft een vervaldatum. Hoe langer het duurt om een Vlaamse meerderheid te vormen, hoe meer de Franstaligen in het Brussels Parlement hun eigen gang gaan. Dat is overigens hun goed recht. Als Brusselaars moeten we ons bovendien afvragen wat communautair is en wat niet.

Vanuit Brussel ten strijde trekken tegen een vergunning van de Vlaamse regering voor Brussels Airport, is duidelijk communautair geladen. Een oorlogje voeren tussen de Brusselse en de Vlaamse regering, daar hoeft geen tekening bij.

Omgekeerd wordt nu de communautaire kaart getrokken voor het uitstel van de laatste fase van de lage-emissiezone (LEZ). In Vlaanderen gebeurt dat uitstel ook, in Gent en Antwerpen. Daar is niets communautairs aan. Dat is gewoon gewestelijk of stedelijk beleid, waarvoor een meerderheid in het Brussels Parlement volstaat.

Door ten onrechte de communautaire kaart te trekken ondermijnt men de sérieux wanneer diezelfde kaart terecht wordt getrokken. Het is spelen met de broze evenwichten waarop de Belgische en voornamelijk de Brusselse instellingen zijn gebouwd. Dat is niet aangewezen. Het kan alleen die evenwichten zelf in het gedrang brengen. En daar heeft de Vlaamse Brusselaar geen belang bij.

Kortom: laten we onnodige communautaire spelletjes achterwege laten en dringend rond de tafel gaan zitten om in Brussel een Vlaamse meerderheid te vormen.