De allure van de Lunch Garden: 'Ik zou niet weten waar we heen moeten als het hier zou sluiten'

Boven op het dak van Lunch Garden in Tienen wapperen de geel-oranje-groene vlaggen futloos in de wind, alsof zelfs die de zware tijden voelen. Toch heerst hier een strijdvaardig sfeertje. Grote posters op de veranda roepen in drukletters: 'Uw Lunch Garden in Tienen is open.' Deze vestiging heeft het faillissement overleefd.

Dit filiaal ligt in een vertrouwde omgeving, genesteld in een retailpark met buren als Carrefour Hypermarkt, Auto 5, Brico en een Telenet & Base Center. Klanten wandelen van de ene zaak naar de andere. Toch is er ook concurrentie: iets verderop lonkt een Pizza Hut - een van de vele fastfoodketens waar Lunch Garden vooral jongere klanten aan verliest.

Zonder dat ze de symboliek zelf beseft, is de eerste Lunch Garden-klant die we tegenkomen, de 3-jarige Chloé. Met een brede glimlach leeft ze zich uit op de schommelbank, een van de meerdere speelhoekjes voor kinderen.

‘We komen hier minstens één keer per week', vertelt haar moeder, Laura Palmier (26). Aan een tafeltje zit ze samen met haar ouders, Frederik (52) en Sandra Rutte (50). ‘Het is een fijne plek om na het winkelen samen te komen. We wonen in Landen en hoewel er supermarkten dichterbij zijn, hebben die geen Lunch Garden. Hier is het lekker en betaalbaar. Er zijn andere fastfoodopties zijn er, maar als we écht willen eten, kiezen we liever voor hier.’

Zonder franjes

Dat ‘echt eten’ vertaalt zich in Belgische klassiekers. Voor 13,99 euro kun je genieten van vol-au-vent met frietjes - de publiekslieveling ' dan wel witloofrolletjes of balletjes in Luikse saus. Voor beenham of stoofvlees betaal je iets meer, maar niets kost hier meer dan 20 euro. Zelf testten we de balletjes in tomatensaus met frietjes. Perfect in de geest van de zaak: zonder franjes, maar lekker, een oerdegelijk gerecht.

Het interieur is even pretentieloos. De grote zaal is geschilderd in bruingrijze tinten, met groene accenten boven het buffet, waar klanten aanschuiven met hun plateau - al dan niet op een karretje. Voor een maandagmiddag is het hier verrassend druk. Ondanks de ruime opzet is de zaal goed gevuld. Er zitten verschillende koppels, af en toe een persoon alleen, twee werkmannen, maar vooral veel tafels met groepen gepensioneerden.

Wiezen

Rosette (73), Angele (90), Louisa (89) en Philip (63) zitten te kaarten. 'Wij komen hier al zo'n 25 à 30 jaar', vertelt Rosette. 'We komen drie keer per week om samen te wiezen. We eten hier niet altijd, vaak nemen we alleen een koffie. Ik zou niet weten waar we heen moeten als het hier zou sluiten. Misschien bij elkaars thuis, of in een café. Daar zullen we misschien voorzichtiger moeten zijn, de gemoederen lopen tijdens het kaarten al eens op. Maar ze hebben ons hier nog nooit buiten gezet vanwege het lawaai.'

Verderop zit een groep van vijf zeventigplussers bij te praten. ‘We waren gisteren nog in een andere Lunch Garden, in Diest’, lacht de 75-jarige Gusta. ‘Voor Nieuwjaar komen we jaarlijks samen met de familie. We vroegen of ze een hoekje konden vrijhouden, en dat was geen probleem. We bleven van 12 uur tot 18 uur. Alles ging vlot, iedereen betaalt zijn deel, en het is zo gemakkelijk. Hier kun je zelfs je hond meenemen als je wilt. En natuurlijk is het veel goedkoper. Waar vind je in een restaurant nog een croque-monsieur voor minder dan 15 euro? Hier krijg je er een volledige maaltijd voor.’