Hoe transparant kunnen toplonen zijn?

Met de malversaties bij Amerikaanse bedrijven als Enron, WorldCom en Merck raakte het debat over de transparantie van bezoldigingen van bedrijfsleiders en bestuurders in een stroomversnelling. Op politiek niveau lijkt er zelfs een doorbraak te zijn, nu alle meerderheidspartijen bereid zijn het wetsvoorstel van VLD-senatoren Vincent van Quickenborne en Paul de Grauwe te steunen. Maar is publicatie van bezoldigingen wel het geschikte instrument om de privé-, institutionele beleggers en beleggingsfondsen te beschermen? Is het transparante Angelsaksische model zo maar op de continentale vennootschapsstructuur toe te passen? Is publicatie wel nodig, aangezien in België de bestuurdersvergoedingen sowieso niet overdreven hoog liggen?