1815, slag bij Waterloo

‘Vooruit dan maar. Probeer of je iets grappigs kunt schrijven, een vleugje humor mag er altijd bij. Maar nooit gemeen worden, en nooit mensen persoonlijk beledigen. Ge kunt maandag beginnen. Boterhammen meebrengen, want wij kloppen lange dagen. Dat zijt ge bij Knack waarschijnlijk niet gewoon geweest.’

Toen we vijf minuten later beneden opgelucht in de auto stapten om het immense terrein van Tour & Taxis te verlaten, kwam Isabel nog inderhaast met wapperende rokken naar buiten gestormd, rukte het portier open, en hijgde licht buiten adem: ‘En geen kritiek op andere media, want dat vind ik minnetjes.’

We hebben haar opdracht naar best vermogen proberen uit te voeren. Ook toen ze werd opgevolgd door Stephanie De Smedt, die ons na haar terugkeer uit de lingeriewereld in haar bureau riep en ongerust vroeg: ‘Hoelang loopt uw contract nog?’ Of die bezorgdheid werd veroorzaakt door de te lange of de te korte restduur ervan hebben wij maar niet gevraagd.

Isabel en Stephanie, en onze CEO’s Dirk Velghe en Frederik Delaplace, willen we uitdrukkelijk bedanken voor de hand die ze al die tijd beschermend boven ons hoofd hebben gehouden. En voor het geduld en de beslistheid waarmee ze de boze telefoontjes en mails van terecht verontwaardigde slachtoffers van deze rubriek hebben afgewimpeld. Want die lui belden niet naar ons, maar naar hen. Of naar redacteurs en redactrices die hen noodgedwongen nog onder ogen moesten komen, terwijl wijzelf comfortabel aan ons bureau de volgende door de gehaktmolen draaiden.

Wij verontschuldigen ons voor de overlast die we onze collega’s daarmee hebben bezorgd. En zijn erkentelijk voor de achtergrondweetjes waarmee ze ons nu en dan opstookten tegen mensen die wij van haar noch pluim kenden, maar aan wie zij dan weer een hekel hadden.

Graag danken we ook Fernand Huts voor zijn gulle steun die zeven edities van 'Het Jaar van de Kaaiman' mogelijk heeft gemaakt. Voor Vlaams-nationalist passen wij, maar Katoen-nationalist blijven we voor het leven. Veel dank ook aan Jan Boone en Ignace Van Doorselaere, die iedere keer dat wij vroegen om dat niet te doen dozen vol cakes en chocola van topkwaliteit lieten afgeven.

Het moment van afscheid is nu gekomen. Het was een grote eer om in zeven en een half jaar exact 1.815 stukjes te mogen schrijven in deze schitterende krant, in alle onderdelen gemaakt door de besten uit het vak. En het was een nog grotere eer u als lezer te mogen hebben. Een betere redactie en een betere lezer vind je nergens.

Maar na De Tijd roept de tijd. Voortaan zult u Kaaiman niet meer op de vertrouwde plaats in uw dagblad aantreffen, maar op zonnige virusvrije terrassen, in het deugddoend gezelschap van een select glas wijn en zijn liefste Annemie.

Lees het interview met Koen Meulenaere en Rik Van Cauwelaert in de weekendkrant van De Tijd.