De Tijdcapsule | StuBru-presentatrice Eva De Roo: ‘Toen ik afstudeerde, vroeg ik me af: is dit nu het volwassen leven?’

Wat wilde u worden als kind?

‘Als kind dacht ik daar niet veel over na. Pas toen ik radio begon te maken, ontdekte ik wat ik echt wilde doen. In vriendenboekjes schreef ik dat ik journalist wilde worden, omdat me dat met de paplepel ingegoten werd. Ik ben al blij dat ik niet invulde dat ik ‘mama’ wilde worden.’

Welk onvergetelijk moment wilt u opnieuw beleven?

‘Mijn trouwdag met al onze vrienden en familie erbij was onvergetelijk. We waren euforisch verliefd en iedereen surfte mee op onze liefdesroes. Trouwen was voor mij de manier om onze liefde met anderen te delen, wat aanstekelijk werkt. Het feest kostte misschien wat geld, maar het was zonder twijfel de beste investering.’

Wanneer wist u dat u het juiste carrièrepad bewandelde?

‘Op een dag mocht ik het verkeer voorlezen bij mijn StuBru-collega Christophe Lambrecht. Midden in de uitzending deed mijn grote baas plots de deur van de studio open en zei hij: ‘Ik moest naar beneden komen om te zien wie het verkeer aan het lezen was, want er spatte iets van de radio af.’’

‘Bij Studio Brussel had ik al vlieguren gemaakt met nacht- en zondagprogramma’s, waardoor ik gestaag kon groeien en geen bliksemstart hoefde te maken. Daardoor had ik er vertrouwen in dat mijn bekendheid aan mijn radioskills lag, niet aan het bekend zijn zelf.’

Wat was uw recentste euforische moment?

‘Aan het einde van de zomer ging ik op Helmgras Festival in Koksijde draaien. Het was de afsluiting van een wilde festivalzomer, het laatste prikje voor de donkere dagen zouden aanbreken. Alles klopte en het publiek ging ervoor. Soms voelt draaien als werken, als het publiek naar mij staat te staren. Maar op zulke avonden, als we samen feesten en het niet uitmaakt wie je bent, is het pure magie.’

Wat is het moeilijkste moment dat u ooit beleefde?

‘Tijdens mijn studies vertaler-tolk liep ik twee weken vertaalstage bij de NMBS aan Brussel-Zuid, in een klein kantoor met twee collega's en vijf leegstaande bureaus. Toen ik afstudeerde, vroeg ik me af: is dit nu het volwassen leven? Ik zag mezelf wegkwijnen als een grijze mus. Maar na die zomer verhuisde ik naar de stad om verder te studeren en bloeide ik open.’

Wanneer had u laatst een krop in de keel?

‘Twee weken geleden zong Bart Peeters tijdens zijn concert met Ronnie Mosuse 'She Goes Nana', ter ere van hun overleden bandlid Robert Mosuse.’

Is er iemand die uw leven veranderd heeft, maar het niet weet?

‘In een eerder interview met De Tijd vertelde ik dat ik als millennial behoefte heb aan bevestiging, iets wat ik nu meer in mezelf vind. Een lezer stuurde me toen twee boeken die hem daarbij hadden geholpen en dat vond ik zo lief.’