Luxemburg is niet meer voor de kleintjes

> Is Luxemburg vanuit fiscaal oogpunt nog steeds interessant?

Een Belg die via Luxemburg belegt, wordt op fiscaal vlak vrijwel op dezelfde manier behandeld als in België. ‘Als u dividenden of intresten ontvangt, wordt zowel in België als in Luxemburg 30 procent ingehouden’, zegt Etienne de Callataÿ, de voorzitter en hoofdeconoom van de Luxemburgse vermogensbeheerder Orcadia Asset Management. ‘Alleen de modaliteiten van de inhouding verschillen. In België houdt de financiële tussenpersoon de roerende voorheffing. In Luxemburg licht de financiële tussenpersoon de fiscale administratie in, die op haar beurt die informatie doorgeeft aan de Belgische fiscus. De begunstigde moet zijn roerende inkomsten in zijn belastingaangifte vermelden en wordt belast op het moment van de inkohiering. Uiteindelijk betaalt u in beide gevallen 30 procent. Het voordeel om via Luxemburg te passeren is dat de betaling pas enkele maanden na de inkohiering plaatsvindt. Het nadeel is dat de belegger zijn anonimiteit tegenover de fiscus kwijt speelt.

> Houdt geld beleggen in Luxemburg risico’s in?

Beleggers twijfelen wel eens om de grens over te steken uit angst voor een gebrek aan geheimhouding. De Callataÿ stelt vast dat sommige beleggers reputatieschade vrezen: ‘Sommige mensen vrezen, ook al hebben ze zichzelf niets te verwijten, dat hun naam op een lijst van klanten verschijnt die via een of andere lek verspreid raakt.’

> Kan je Luxemburgs beheer genieten en toch in België blijven?

De criteria om te bepalen welk fiscaal recht van toepassing is, zijn de woonplaats van de belegger en het land waar hij een effectenrekening opent. Als een bank een beroep doet op een beheersmaatschappij die gevestigd is in Luxemburg, heeft dat geen enkele invloed. ‘Alles hangt af van de bankier’, zegt De Callataÿ. ‘De beheerder kan zich in om het even welk land bevinden.’

> Waarom geven sommige Belgen er nog altijd de voorkeur aan om in Luxemburg te beleggen?

Luxemburgse financiële instellingen blijven hun klanten een uitzonderlijk hoog niveau van dienstverlening aanbieden. Dat is geen toeval. ‘Het Luxemburgse systeem heeft een lang groeiproces gekend: de fondsenindustrie, gespecialiseerde advocatenkantoren, depositobanken...’, zegt Carlo Friob, de CEO private banking van KBL European Private Bankers (KBL EPB) die in Luxemburg werkt. ‘Alle partijen bezitten ook de uitzonderlijke kwaliteit om samen om de tafel te zitten om dingen te laten gebeuren. In Luxemburg kan een debat met vertegenwoordigers van banken van verschillende nationaliteiten, de minister van Financiën en de financiële regulator. Al die spelers kunnen met respect voor het beroepsgeheim een open gesprek aangaan over de manier waarop de Europese regels moeten worden nageleefd, over de opleiding van de medewerkers of over hoe zich te organiseren. Dat ligt in Frankrijk of België minder voor de hand.’

> Waarom kiezen grote vermogens voor Luxemburgs vermogensbeheer?

‘Luxemburg is een klein multicultureel land. Het is een zeer internationale omgeving’, benadrukt Friob. ‘Er bestaan twee soorten vermogens: de familiale vermogens die van generatie op generatie worden overgedragen en die vaak verbonden zijn aan één land, en vermogens opgebouwd door ondernemerschap. Die laatste zijn niet gebonden aan een maar aan meerdere landen. Vaak verblijft een ondernemer in het ene land, ligt zijn bedrijf in een ander land, heeft hij een tweede verblijf in nog een ander land... Zulke mensen hebben nood aan een internationale vermogensstructurering. Luxemburg heeft daar altijd mee te maken gehad. De Luxemburgse private bankiers zijn door de jaren heen zeer goed opgeleid om zulke situaties te regelen.’

‘In continentaal Europa is Luxemburg het expertisecentrum op het vlak van vermogensbeheer geworden’, vervolgt De Callataÿ. ‘Het is vergelijkbaar met een Silicon Valley-effect: een hoge concentratie van experts stimuleert het zakendoen.’

> Kunnen de banken in België dezelfde service verlenen als die in Luxemburg?

Voor de Belgen is het moeilijk een vergelijkbare activiteit te ontplooien tegen een competitieve prijs. ‘Er zijn al een heel aantal aanvullende diensten in Luxemburg’, zegt De Callataÿ. ‘Als beheersvennootschap moeten we bijvoorbeeld een aangepaste boekhouding voeren die in overeenstemming moet zijn met de Europese wetgeving. In Brussel vind je geen boekhoudkantoren die daarin zijn gespecialiseerd. Belgische boekhouders zijn in principe wel in staat dat te doen, maar ze moeten dan op contractbasis werken. Maar omdat ze dat niet gewend zijn, neemt dat meer tijd in beslag dan normaal. Wat dan weer aan de klant wordt doorgerekend. In Luxemburg zijn de boekhouders daarin wel gespecialiseerd en kunnen ze zo’n werk op grotere schaal uitvoeren. Ze doen dat snel en goed en hebben bovendien schaalvoordelen. Daardoor zijn ze minder duur. Dat beheersecosysteem van Luxemburg heeft geen tegenhanger in Brussel.’

> Vinden de kleine Belgische spaarders nog hun weg naar Luxemburg?

Na tal van fiscale regularisaties en de verscherping van de informatie-uitwisseling tussen fiscale administraties van verschillende landen is belastingontduiking geen nationale sport meer. De kleine Belgische beleggers hebben geen enkele reden meer om te kiezen voor de Luxemburgse piste. ‘Bij gebrek aan een jurisdictieoverschrijdende vermogenssituatie is de instroom van gewone spaarders in Luxemburg niet meer zo belangrijk’, geeft Friob toe. ‘De uitwisseling van informatie heeft het Luxemburgse bancair landschap gewijzigd. Dat heeft het profiel van de klanten die naar Luxemburg komen gewijzigd.’

> Is belastingontduiking via Luxemburg nog mogelijk?

Nee, vanaf september doet ook Luxemburg mee aan het systeem van automatische gegevensuitwisseling om belastingontduiking te voorkomen. Luxemburgse financiële instellingen zijn verplicht jaarlijks basisinformatie over hun Belgische klanten over te maken aan de fiscale administratie van het groothertogdom. Die bezorgt die gegevens vervolgens aan de Belgische fiscus. Er is geen ontsnappen aan. ‘Elke bank tracht haar klanten zo veel mogelijk te behouden, maar de Luxemburgse banken nemen niet meer het risico te inschikkelijk te zijn tegenover Belgische inwoners’, zegt De Callataÿ. ‘U kunt zich de imagoschade van de Luxemburgse banken voorstellen als ze dat toch mochten doen. De Luxemburgse banken hebben zich sterk kunnen ontwikkelen dankzij het ‘gunstige’ fiscaal regime. Maar vandaag maken ze er een erezaak van hun kennis te tonen. Ze willen af van het imago dat de fiscale voordelen de ontwikkelingspijlers van het groothertogdom zijn.’

> Is de voorsprong van de Luxemburgse banken ook te wijten aan de lokale reglementering?

‘Wegens het belang van de financiële sector zal Luxemburg erop toezien een gunstig klimaat te bewaren, net zoals Londen opkomt voor de belangen van de City’, zegt De Callataÿ. ‘Dat is niet noodzakelijk zo in België. Daar waagt men zich al eens aan ‘gold plating’ (regels die verder gaan dan voorzien door de Europese Unie, red.)’, preciseert hij. ‘Zoals in de bankwet van 2014 die de Europese regels voor de financiële sector omzet in Belgische wetgeving. België verkoos verder te gaan dan de minimale gemeenschappelijke Europese basis. België is volgens de ene restrictiever, volgens de andere dan weer voorzichtiger. Het lijkt erop dat Luxemburg niet veeleisender zal zijn dan wat Europa vraagt. De overheden gaan zich op dat vlak zeker niet al te ijverig gedragen.’