De storm in de dans van Anne Teresa De Keersmaeker

De titel van de dansvoorstelling verwijst met 'The tempest' naar het gelijknamige toneelstuk uit 1611 van William Shakespeare. In het programmaboekje legt choreografe Anne Teresa De Keersmaeker een link met de storm van het leven waarin we zitten. Is het een verwoestende storm of leidt die tot een tabula rasa met iets nieuws en beters?

De Keersmaeker, die zelf niet meedanst, blijft ondanks haar lange carrière op zoek gaan naar nieuwe horizonten. Deze keer vindt ze met haar gezelschap Rosas de vernieuwing in de muziek. Geen Bach of Mozart, maar onversneden blues. Ze vroeg aan Jean-Marie Aerts, ooit nog de partner in crime van Arno bij TC Matic, om nieuwe muziek te schrijven. Ook de Gentse singer-songwriter Meskerem Mees nodigde ze uit om mee te zingen en te dansen op een selectie van haar eigen liedjes. Ze wordt daarbij begeleid door de Braziliaanse gitarist Carlos Garbin.

Het begin van de voorstelling is aarzelend. Je weet niet precies waar de voorstelling naartoe wil. Misschien is dat bewust. Zoals het verdonkeren van de lucht een storm aankondigt, maar niet zegt waar en hoe hard hij zal toeslaan. Toch is het begin saai, of toch saaier dan we van Rosas gewoon zijn. Garbin speelt lang een klassiek bluespatroon op gitaar terwijl de dansers rustig rondstappen. Stopt Garbin met spelen, blijven de dansers onbeweeglijk staan. Het is iets te veel een rock-'n-rollcliché.

Carte blanche

Langzaam maar zeker ontvouwt zich dan toch een intense choreografie waarin De Keersmaeker haar vertrouwde schriftuur omarmt. In de eerste helft is er een grote mate van herkenning, maar naarmate de voorstelling vordert, laat ze die verder en verder los. Alsof De Keersmaeker de storm niet meer in de hand kan houden.

De rol van Mees is opvallend. Met haar mooie stem klinken haar liedjes ingetogen en zijn ze perfect geschikt voor vertraagde bewegingen. Ze aarzelt niet zelf mee te lopen en te dansen.

De beat van Aerts is contrasterend hard. Bij hem lijkt het alsof de dansers de controle volledig verloren zijn. Precies dan grijpt 'Exit above, after the tempest' het meest naar de keel. Het lijkt alsof er geen vooraf bedachte en uitgeprobeerde bewegingen meer zijn. Alsof De Keersmaeker voor een keer haar eigen choreografie heeft losgelaten en de dansers volledig carte blanche heeft gegeven. Allicht is dat maar een illusie.

'Exit above, after the tempest' speelt tot 11 juni in Théâtre National in Brussel. Daarna volgen een buitenlandse tournee en in het najaar voorstellingen in Brugge en Antwerpen.