Naïma El Kadi, fotografe: ‘Ik ben van daar en van hier, en dat is oké’

Naïma El Kadi (41) was tien toen ze van Rabat naar Boom verhuisde. Opgroeiend aan de Rupel werd ze steeds nieuwsgieriger naar de plek waar haar ouders groot werden, een dorp in het Rifgebergte. Ze wilde weten hoe het daar was en hoe het daar voelde, maar durfde geen vragen te stellen. ‘Ik was niet erg spraakzaam. Ik wist niet goed hoe.’ 

Toen ze rond haar 19de de fotografie ontdekte - ‘het was de tijd van de wegwerptoestellen’ - voelde El Kadi dat beelden haar dichter bij haar verleden konden brengen. Met haar eerste loon kocht ze een fototoestel en in het deeltijds kunstonderwijs ging ze leren wat er te leren viel. Daarna nam ze de tijd om haar eigen stijl te zoeken en bleef ze intens nadenken over haar identiteit. 

In de zomer van 2015 trok El Kadi eindelijk naar dat dorp in het Rifgebergte. Het plan was een dagboek van haar vaderland te maken, puur op gevoel. Ze doolde door de onherbergzame landschappen, in de uitgestrekte olijfgaarden en langs de verlaten huizen die opnieuw worden ingenomen door de natuur. In veel van de beelden die ze er maakte, laat ze de wazigheid toe. ‘Omdat de meeste herinneringen nu eenmaal ook vaag zijn.’ 
 
Het boek ‘My Olive Tree, Memouna’ heeft misschien niet al haar vragen beantwoord, het heeft haar wel rust gebracht, zegt El Kadi. ‘Dankzij dit project weet ik nu: ik ben van daar en ook van hier, en dat is oké. Ik heb vrede met dat typische migrantengevoel van je op twee plaatsen thuis te voelen zonder helemaal tot een plek te behoren. Het is een verhaal van vastnemen en loslaten. Als ik in België ben, voel ik Marokko aan me trekken. En omgekeerd.’

‘My Olive Tree, Memouna’ is gedrukt op 100 exemplaren, telt 72 pagina’s en kost 35 euro. Het papier is Munken Lynx 120 gram. Te koop in het FOMU in Antwerpen. Meer beelden: naimaelkadi.com.