‘De Green Deal van de Europese Unie biedt een uitstekende basis’, zeggen Flavia Micilotta en Luc Rasschaert van WEALINS. Maar de overgang van de beleggingssector naar duurzamere financiering kan wel wat ongemakken veroorzaken, onder andere door druk die de regelgeving uitoefent.
‘Sinds 2018 is er een concreter Europees wettelijk kader voor beleggingen die voldoen aan de ESG-criteria milieu, maatschappij en goed bestuur’, zegt Flavia Micilotta, ESG Investment Specialist bij WEALINS. ‘Dat is op zich positief, want het maakt het totale aanbod duidelijker, maar de overgangsperiode waar de beleggingssector door moet, schept een beetje onduidelijkheid. De spelers moeten hun aanbod herbekijken zodat het in lijn ligt met de nieuwe normen. Dat vergt tijd en energie.’
De Europese Green Deal
De Europese Green Deal is een pakket beleidsinitiatieven dat de EU moet helpen met de groene transitie, met als einddoel klimaatneutraliteit in 2050. De Green Deal zet in op een holistische en sectoroverschrijdende aanpak: alle relevante beleidsterreinen moeten bijdragen tot het uiteindelijke klimaatdoel. Het pakket omvat initiatieven rond klimaat, milieu, energie, vervoer, industrie, landbouw en duurzame financiering, die nauw met elkaar verweven zijn. Een onderdeel van de Green Deal is de Europese klimaatwet, waarbij de EU en haar lidstaten zich ertoe verbonden hebben om de netto-uitstoot van broeikasgassen in de EU tegen 2030 met ten minste 55% te verminderen ten opzichte van het niveau van 1990.
Ook de klanten moeten hun weg vinden in de nieuwe omgeving. ‘Als klanten ons in de huidige situatie vragen om hun fondsen te beleggen volgens de ESG-criteria, zijn we vertrokken voor een stevige vragenronde. Dat is nodig om hun verwachtingen goed te kaderen en te begrijpen’, vertelt Luc Rasschaert, CEO van WEALINS. ‘Maar het kan averechts werken. Zeker wanneer de financiële tussenpersoon zelf niet echt overtuigd is van ESG. De hele sector moet inspanningen leveren om alle aspecten onder de knie te krijgen en ervoor te zorgen dat de klant het kader uiteindelijk goed begrijpt.’
‘De oprichting van een publiek toegankelijke en transparante database zal het risico op greenwashing fors verkleinen’
Daarom is de rol van institutionele beleggers zoals verzekeringsmaatschappijen cruciaal. ‘Ze beschikken over analytische vermogens en mogelijkheden om te beleggen op middellange en lange termijn’, vervolgt Luc Rasschaert. ‘De grootste verzekeraars ter wereld hebben zich geëngageerd voor de netto-nuldoelstelling tegen 2030, en genereren aanzienlijke ESG-stromen. We zullen al het beschikbare kapitaal van professionals en van particulieren nodig hebben om die doelstelling te behalen. Impactbeleggen zal hierin een belangrijke rol spelen, dus overheden en regulatoren moeten het aanmoedigen.’
Transparantie van gegevens
Data zijn de kern van het verhaal geworden, waarschuwen de twee experten. ‘Alleen met betrouwbare gegevens en een uniforme methodiek kunnen goede analyses worden gedaan.’, legt Flavia Micilotta uit. ‘Er bestaan al fondsen van het type ‘Artikel 8 en 9’ die standaardoplossingen bieden. De Europese Commissie en de Europese Autoriteit voor effecten en markten (EAEM) werken samen om minimum binnen de vijf jaar een platform op te zetten dat alle ESG-gegevens toegankelijk zal maken. Hierdoor zal het risico op greenwashing fors dalen. Voor vermogende klanten kunnen wij al oplossingen op maat bieden, met name dankzij onze oplossingen en de voordelen van de Luxemburgse levensverzekering.
‘Overheden en regulatoren moeten impactbeleggen aanmoedigen, want het zal een belangrijke rol spelen in het behalen van de netto-nuldoelstelling tegen 2030’
‘We moeten een nieuw evenwicht vinden zodat de activiteit van verzekeraars en herverzekeraars rendabel blijft’, besluit Luc Rasschaert. ‘Ook hier moeten overheden en regulatoren hun omkaderende rol overstijgen en innovatieve oplossingen aanbieden, met name voor de verdeling van de risico’s tussen publiek en privaat. De sleutel voor de transitie naar een groenere economie ligt in de samenwerking tussen de verschillende stakeholders zoals verzekeraars, regulatoren en Europese instellingen.’