Toen Dimitri Oosterlynck nog een animatiestudio runde, was hij een kleine zelfstandige die in dezelfde patronen vastzat. Ondertussen is hij ceo van GIMBER en een krachtige leider. Straight-Line Leadership Int. hielp hem bij zijn transformatie.
In 2010 begon de motor van Dimitri Oosterlynck te sputteren. Hij crashte zowel mentaal, fysiek als financieel. Tegelijk was hij op zoek naar een alternatief voor de alcohol die al te rijkelijk vloeide in het creatieve wereldje waarin hij zich ophield. Toen hij op vakantie in Zuid-Frankrijk pure, versgeperste gember proefde, beleefde Oosterlynck een aha-ervaring. Niet alleen smaakte het drankje sensationeel, eindelijk had hij de basis gevonden voor het alternatief waarnaar hij zocht.
Hij werkte een recept uit en produceerde volledig artisanaal de eerste 25 flessen van zijn alcoholvrije GIMBER-drank. ‘Mijn vrouw bood ze te koop aan in haar concept store. In een mum van tijd waren ze uitverkocht en was er vraag naar meer’, vertelt Dimitri Oosterlynck trots. ‘Ik kreeg er energie van. Voor het eerst had ik het gevoel dat ik echt impact kon hebben. Na zes maanden besloot ik volledig voor het GIMBER-verhaal te gaan en nog eens een half jaar later kon ik mijn eerste medewerker aanwerven.’
De kracht van de zijlijn
Al snel drong een verandering in leiderschap zich op. ‘In mijn animatiestudio had ik een tiental medewerkers. Dat bedrijfje functioneerde organisch, maar ik had niet in de gaten dat ik steeds in dezelfde cirkels draaide. Mijn vrouw had al eens opgeworpen dat ik hulp of training nodig had. Ik wuifde dat toen weg. Je leert toch al doende? Bij de nieuwe start, met GIMBER, begon het te dagen dat ik coaching kon gebruiken. Ik wou meteen het beste. Zo kwam ik twee jaar geleden bij Straight-Line Leadership terecht. Al snel bleek dat een van mijn beste investeringen.’
Dimitri Oosterlynck ontdekte de kracht van de zijlijn. ‘Ik ben GIMBER gaan beschouwen als topsport. Ik wil in de Champions League spelen en dat vraagt om discipline. Ook Kevin De Bruyne is niet geworden wie hij is louter op basis van talent. Hij heeft zichzelf mentaal en fysiek klaargestoomd voor de top, met de nodige opofferingen en met coaching aan de zijlijn. Zelf moest ik van de kleine zelfstandige die vastzat in patronen en vooral met micromanagement bezig was, transformeren in de krachtige leider die ik wou zijn. Een van de belangrijkste dingen die ik geleerd heb, is dat je mentaal zelf altijd je grootste rem bent.’
Dankzij de coaching maakte ik de shift van “niet willen verliezen” naar “willen winnen”.
Bij Oosterlynck situeert de rem zich onder meer in zijn persoonlijke verleden. ‘Mijn vader had een mooie textielfabriek, maar toen ik twee was, ging het bedrijf failliet. Mijn vader was te hoog gesprongen en diep gevallen. Als je dan zelf een bedrijf hebt dat groeit, spookt het voortdurend door je hoofd dat het te mooi is om waar te zijn. Ik pleegde zelfsabotage. Dankzij de coaching maakte ik de shift van “niet willen verliezen” naar “willen winnen”. Ik kan die ingebouwde rem loslaten, omdat ik me realiseer dat ik uit mijn comfortzone moet treden. Groeimogelijkheden komen er pas als je erbuiten stapt.’
Het zeemeeuw-syndroom
Vier jaar na de oprichting telt GIMBER ruim 100 personeelsleden. ‘Om efficiënt te communiceren heb je nood aan een systeem dat om commitment draait. We maken krachtige, heldere afspraken met elkaar. Geregeld zoomen we uit en vragen we ons af: wat moet er, los van de waan van de dag, gebeuren om zo effectief mogelijk op ons doel af te gaan? Sinds we dat rigoureus toepassen, ervaren onze mensen minder druk en meer erkenning voor hun werk.’
Het bedrijf wist een gezonde feedbackcultuur te ontwikkelen. ‘Feedback is the breakfast of champions. We hebben komaf gemaakt met wat we het “zeemeeuw-syndroom” zijn gaan noemen: je komt de vergaderruimte binnen, schijt alles onder en bent weer weg. In plaats van anderen met de vinger te wijzen voor wat misloopt, bekijkt iedereen wat hij kan doen om het probleem op te lossen. Wij verkiezen ownership boven een slachtoffermentaliteit. ’