Meerwaardebelasting op financiële activa: wat u moet weten

Kernpunten van de regeling

De belangrijkste bepalingen van de nieuwe belasting zijn als volgt:

• Het algemeen tarief is 10% voor ‘gewone’ aandeelhouders. Voor de aandeelhouders met een aanmerkelijk belang (20% of meer in een vennootschap) is het een getrapt systeem met een maximum van 10%.
• De invoering staat gepland voor begin 2026, waarbij historische meerwaarden buiten beschouwing worden gelaten.
• Enkel effectief gerealiseerde meerwaarden worden belast, met een jaarlijkse vrijstellingsdrempel van €10.000 per belastingplichtige (geïndexeerd) voor de aandeelhouders zonder aanmerkelijk belang en een vrijstelling van € 1.000.000 meerwaarde voor de aandeelhouders met aanmerkelijk belang.
• Voor beursgenoteerde aandelen is de berekening relatief eenvoudig, terwijl dit voor aandeelhouders met een aanmerkelijk belang complexer ligt.
• Minderwaarden kunnen binnen hetzelfde kalenderjaar worden afgetrokken van de meerwaarden.

Onopgeloste vragen en praktische implicaties

De implementatie van deze belasting roept echter nog veel vragen op. Een van de belangrijkste kwesties is of banken verplicht zullen worden om de belasting via een voorheffing in te houden, of dat belastingplichtigen deze via hun aangifte moeten aangeven.

Als een voorheffing wordt toegepast, rijst de vraag hoe de vrijstelling van €10.000 correct kan worden verwerkt en hoe minderwaarden kunnen worden verrekend. Bijvoorbeeld, bij een gerealiseerde meerwaarde van €15.000 in januari zou direct 10% belasting verschuldigd kunnen zijn over het bedrag boven de vrijstelling. Maar als later in het jaar een minderwaarde van €7.000 wordt geleden, is het onduidelijk of en hoe een terugbetaling wordt verwerkt. Daarnaast blijft de vraag hoe deze regeling zal gelden voor beleggingen verspreid over meerdere banken.

Voor maatschappen, waarbij minstens twee aandeelhouders vereist zijn en er dus steeds twee rekeninghouders zijn, is de toepassing van de vrijstelling eveneens onduidelijk. Wordt de vrijstelling per aandeelhouder toegekend of per rekening?

Een systeem van aangifte lijkt de meest logische oplossing, omdat dit een nauwkeurigere verwerking mogelijk maakt. Dit zou echter betekenen dat de overheid langer op belastinginkomsten moet wachten. Bij een voorheffing zou er daarentegen onvermijdelijk sprake zijn van correcties via de aangifte, bijvoorbeeld bij beleggingen bij meerdere banken.

Specifieke aandachtspunten voor cryptobeleggers

Voor cryptobeleggers introduceert de regeling aanvullende uitdagingen. Meerwaarden en minderwaarden worden niet alleen gerealiseerd bij omzetting naar euro, maar ook bij het wisselen tussen verschillende cryptomunten of bij verkoop waarbij de gelden op een wallet of platform blijven staan. Aangezien buitenlandse cryptoplatformen geen Belgische voorheffing zullen toepassen, zal aangifte door de belastingplichtige zelf noodzakelijk zijn. Enkel wie zijn crypto-activa aankoopt en nooit verkoopt of converteert, blijft buiten het toepassingsgebied van de regeling tot op het ogenblik van realisatie.

De uitwerking en implementatie van deze nieuwe belasting zullen de komende maanden verder worden verfijnd. Onduidelijkheden over de precieze modaliteiten zullen moeten worden opgehelderd om rechtszekerheid te bieden aan beleggers en ondernemers.